Oscars ® 1962

In 1962 was het de 34e keer al dat de Oscars werden uitgereikt in Hollywood.  Om te onderstrepen dat dit toch bovenal een Amerikaans gegeven is zong een operazangeres het Amerikaanse volkslied aan het begin van Oscar night.  Johnny Green was de dirigent van de avond, hij bracht de muziek van de belangrijkste genomineerde films muzikaal onder de aandacht.  Wendell Corey, de President van de Academy, kreeg het eerste woord.  Na de klassieke inleiding stelde hij de man voor die het allemaal weer aan elkaar zou mogen praten, en ja hoor... opnieuw viel de keuze op Bob Hope die, ook naar jaarlijkse gewoonte, van wal stak met een flinke lading aan grappen.

De winnaar van de Oscar voor beste documentaire zorgde voor een eerste opmerkelijk feit.  Hij droeg de Academy Award op aan de drie mensen die het leven lieten én de acht medewerkers die zwaargewond werden tijdens de opnames.

En dat de tijden veranderd zijn is iets wat niemand zal betwisten.  Waar men jaren daarvoor nog meerdere reclamefilmpjes over een automerk programmeerde dook ook nu weer zo'n commercial op.  Het was deze keer Eve Arden die vanuit haar thuisomgeving mocht vertellen hoe ongelooflijk Downy wel was, een wasproduct, een soort van wasverzachter als wij het allemaal goed hebben geïnterpreteerd.

Ook nu weer maakte men van de gelegenheid gebruik om naast de Oscars ook enkele andere prijzen uit te reiken.  Arthur Freed die naast twee Oscars zelf ook al een Irving G. Thalberg Award won, mocht deze prijs, voluit de Irving G. Thalberg Memorial Award uitreiken aan Stanley Kramer uitreiken die op dat moment al vier keer werd genomineerd voor een Oscar maar er nog nooit één won.  Greer Garson mocht dan weer een ere-Oscar uitreiken aan William L. Hendricks.  Die stond in de kijker omwille van de documentaire A Force in Readiness die de Amerikaanse marine op een bijzondere manier onder de aandacht bracht en volgens haar ook een eerbetoon was aan de Academy.  George Seaton kreeg de Jean Hersholt Humanitarian Award, Fred I. Metzler en Jerome Robbins een ere-Oscar.  Robbins kreeg de prijs voor de talrijke bijdrages die hij voor films had geleverd op vlak van choreografie.

En dan de échte Oscars...Breakfast at Tiffany's was één van de vier films die vijf keer was genomineerd en de enige ervan was die twee keer won.  Hoge verwachtingen ook voor The Guns of Navarone met zeven nominaties maar daar werd er maar één van verzilverd.  Ook The Hustler stelde teleur, negen keer genomineerd, twee keer winst.
Alle ogen waren gericht op twee films die maar liefst elf keer werden genomineerd : het rechtbankdrama Judgment at Nuremberg en natuurlijk West Side Story, een échte musical met heel veel uitstraling.  Judgment at Nuremberg moest het stellen met twee beeldjes terwijl West Side Story bijna de volledige buit binnenhaalde, maar liefst tien keer mocht iemand van de cast of de crew het podium op om de belangrijkste filmprijs in ontvangst te nemen waaronder die voor Beste film.

Er werden nogal wat unieke feiten geregistreerd dat jaar.  Zo was Sophia Loren de eerste actrice die genomineerd werd in een niet-Engelstalige film.  Ze won de Oscar ook voor Two Women.
Maximilian Schell won de prijs voor Beste acteur voor zijn rol in Judgment at Nuremberg en werd op die manier de eerste acteur die een Oscar won voor een rol die hij ook al voor televisie had vertolkt.
En dan was er nog de prijs voor Beste regie.  Die werd voor het eerst ooit gedeeld, uitgereikt dus aan twee filmmakers.  Robert Wise en Jerome Robbins waren de gelukkigen.  Het was overigens ook diezelfde Wise die als producent van de film de Academy Award kreeg voor Beste film.
George C. Scott, genomineerd voor The Hustler, zorgde voor een opmerkelijke zet.  Hij wou de nominatie afwijzen maar bleef desondanks opgenomen in het lijstje met genomineerden.