Una Merkel
acteur/actrice
(19)
Voor Una Merkel die op vlak van uiterlijk regelmatig vergeleken wordt met Lilian Gish (ze was eenmalig een stand in voor Gish), stond het al tijdens haar jeugd vast dat ze actrice zou worden. In de jaren ’20 was ze voornamelijk te zien in toneelstukken met uitzonderlijk ook eens een filmrol. Zo was ze te zien als invalster voor de stille ster/in de stille film(s) van D. W. Griffith zoals Way Down East (1920) en The White Rose (1923). Daarna speelde ze de hoofdrol in de donkere, duistere filmproductie The Fifth Horseman (1924). Na meerdere rollen op Broadway bood D.W. Griffith haar de rol aan van Ann Rutledge, het liefje van Lincoln in Abraham Lincoln. In de jaren ’30, als actrice haar meest productieve periode, was ze te zien als Amerikaanse karakteractrice en gewiekste comédienne. In musicals speelde ze het meisje met een hart van goud dat voor geld te koop was, een slonzige moeder in Riffraf (met Jean Harlow), de achtenswaardige vrouw van een cowboy die het aan de stok krijgt met Marlene Dietrich in Destry Rides Again en de hoofdrol in de thriller The Bat Whispers (1930). Hierna volgden rollen in komedies, meestal in een bijrol, soms in een hoofdrol, wat haar de gelegenheid gaf om te acteren met grootheden van die tijd zoals Harold Lloyd en Charles Butterworth.
In de jaren '40 kreeg haar carrière een flinke knauw waardoor ze niet langer de A-status had. In 1944 was ze zelfs te zien in een paar goedkope 2 haspel films voor Columbia, één ervan was To Heir Is Human met Harry Langdon.
In 1944 keerde Merkel terug naar New York/Broadway met het stuk There’s a Family. Haar ervaring en uitstraling zorgden er voor dat ze vanaf dan een ruime keuze kreeg in karakterrollen in zowel films, voor de televisie als in het theater. In het toneelstuk Summer and Smoke van Tennesee Williams speelde ze de rol van de zwakzinnige Winnemiller, de moeder van Geraldine Page in de film, die zoveel indruk maakte dat ze ook de eerste keuze was voor diezelfde rol in de verfilming van het stuk. Ook al op een bijzonder overtuigde manier want ze werd voor één van haar beste rollen ooit genomineerd voor een Oscar.
Op Broadway won Merkel een Tony Award voor haar rol in The Ponder Heart (1956) maar ze was ook één van de sterren in de musical Take Me Along.
Una Merkel kwam in 1945 bijna om het leven toen haar moeder zelfmoord pleegde door de gas van hun appartement in New York open te draaien. Men was daar samen ingetrokken nadat Merkel dat jaar was gescheiden van Ronald Burla, iemand die werkte in de luchtvaartsector. Ze was er mee getrouwd in 1932.
Oscars ® 1962 | Genomineerd | Beste actrice in een bijrol | Summer and Smoke |