Zijn vader was een handelaar in schoenen. Tennessee Williams werd als kind geconfronteerd met een zware aanval van difterie en wist die maar ei zo na te overleven.

Op 14-jarige leeftijd won hij al een prijs voor een opstel dat hij had geschreven met als onderwerp Kan een goede echtgenote tegelijk ook een goede vriendin zijn ? (!).

Hij ging studeren aan de Universiteit van Missouri tot zijn vader hem verplichtte om in zijn zaak te komen werken. Tennessee Williams hield er een depressie aan over en besloot om zich ondanks de enorme druk van zijn vader toch op het schrijven te gaan richten.

Hij schreef het toneelstuk Battle of the Angels dat opgenomen werd in de programmatie van het prestigieuze Theatre Guild of New York. Dat flopte echter grandioos maar manager Audrey Wood geloofde wél in zijn kunnen en het was dank zij hem dat Williams een contract voor zes maand kreeg bij MGM. Maar ook daar werd wat hij schreef niét verfilmd.

Tussendoor had hij echter verder geschreven aan het semi-autobiografische toneelstuk The Glass Menagerie. Dat kreeg wél een kans op Broadway en was zo succesvol dat de carrière van Tennessee Williams daarmee definitief was gelanceerd. Er volgden nog meer successen : A Streetcar Named Desire, The Rose Tattoo, Suddenly Last Summer, Cat on a Hot Tin Roof en The Night of the Iguana om maar de belangrijkste te vermelden. Een aantal van deze stukken herschreef Williams zelf tot filmscenario’s. Soms alleen, andere keren in samenwerking met een collega. In de meeste gevallen moesten de behandelde thema’s als seksuele verdorvenheid en morele decadentie wel wat verzacht worden om nog te voldoen aan de eisen van Hollywood… In de jaren ’90 kreeg de niet gecensureerde versie van A Streetcar Named Desire een beperkte bioscooprelease.  Tennessee Williams won naast heel wat filmprijzen ook de Pulitzer Prijs voor het (toneel)stuk.

In 1976 verscheen het boek Memoirs over hem.