George Axelrod
scenarist
(4)
George Axelrod begon zijn carrière als toneelspeler en -manager, uitzonderlijk was hij ook eens te zien als acteur, maar aangezien dit maar weinig succesvol was maakte hij de overstap naar de radio. Ook voor hem zorgde de oorlog voor een onderbreking van zijn carrière. Toen dit voorbij was kon hij er opnieuw volop tegen aan zodat hij tegen 1952 na ongeveer 10 jaar bijna 400 scenario’s voor radio- en televisieprogramma’s had geschreven.
De Broadway-stukken The Seven Year Itch en Will Success Spoil Rock Hunter ? werden een groot succes. Hierna was hij ook mede-producent van de stukken Visit to A Small Planet en Goodbye Charlie die hij zelf had geschreven maar ook regisseerde. Het zette hem ertoe aan om naar Hollywood te trekken. Daar schreef hij al snel een filmversie van dit stuk, hij deed hetzelfde voor Bus Stop van William Inge. In de film kwam Marilyn Monroe bijzonder goed tot haar recht als het nieuwe sekssymbool van die tijd.
Axelrod schreef voornamelijk komedies met een voorkeur binnen dat genre voor de sekskomedie alhoewel zijn cv ook enkele uitzonderingen bevat. Zo schreef hij het scenario voor de spionagethriller The Manchurian Candidate.
In de jaren ’60 ging hij nog een stap verder en stond hij in voor zowel de regie als de productie van eigen geschreven werk.
George Axelrod was ook de auteur van de roman Beggar’s Choice (1947) maar hij schreef ook zijn eigen memoires neer in Where Am I Now, When I Need Me ?, uitgebracht in 1971.
Naast zijn schrijftalent bleek Axelrod een bekwaam regisseur te zijn, daar viel vooral op dat hij bijzonder goed overweg kon met de acteurs op de set.
Zijn stiefzoon Jonathan Axelrod werd ook scenarioschrijver terwijl zijn dochter Nina Axelrod actrice werd.
Oscars ® 1962 | Genomineerd | Scenario, gebaseerd op materiaal van een ander medium | Breakfast at Tiffany's |