Zijn vader was een bescheiden bediende die in een verzekeringskantoor werkte aan een karig loon. Toen zijn vader verdween toen Jackie Gleason pas acht jaar jong was werd hij verder opgevoed door zijn moeder. Die werkte als steward in de metro maar overleed toen Jackie pas zestien jaar was. Het was dan ook niet verrassend dat Gleason zijn middelbare school niet afwerkte en vanaf dan regelmatig vertoefde in speelhallen. Toen hij een talentenjacht won kon hij aan de slag in het vaudeville-circuit, op kermissen en in nachtclubs. In 1940 kreeg hij van Warner Bros een filmcontract. Hij speelde karakterrollen, meestal als gangster of Arabier maar een grote bijdrage aan zijn carrière werd dit allemaal niet. Hij verscheen ook op Broadway waar hij met zijn rol in Take Me Along een Tony Award won.
Maar uiteindelijk bleek televisie zijn ding te zijn. Daar groeide hij uit tot één van de populairste tv-sterren van dat moment. Dat tv-verhaal begon met The Life of Riley (1949-1950), gevolgd door Cavalcade of Stars (1950-1952) en The Jackie Gleason Show als spreekwoordelijke kers op de taart. Die laatste liep van begin de jaren ’50 tot eind de jaren ’60, Gleason kreeg er 100.000 Dollar voor. Jackie Gleason was verantwoordelijk voor personages als Reggie Van Gleason, Joe de barman, Charlie the Loudmouth en Ralph Kramden, de buschauffeur. Dat laatste personage vormde de basis voor The Honeymooners (1955-1956), een komische televisieserie die na enige jaren uitgroeide tot een heuse klassieker. In die periode verkocht Jackie Gleason als componist ook grammofoonplaten, in die mate zelfs dat hij daarmee alleen al miljonair werd. Niettegenstaande zijn Oscarnominatie voor zijn rol van Minnesota Fats in The Hustler bereikte de acteur in de filmwereld nooit de status die hij had verworven op vlak van televisie.

In 1956 werd zijn biografie uitgebracht onder de titel The Golden Ham, geschreven door Jim Bishop.

Jackie Gleason overleed in 1987 aan de gevolgen van kanker.