Chuck Jones trok op 8-jarige leeftijd naar Californië. Het grootste deel van zijn jeugd bracht hij in de jaren ’20 door als figurant in komedies van Mack Sennett. Hierna volgde hij een opleiding aan de kunstacademie Chouinard Art Institute. Nadat hij onder meer had gewerkt als zeeman en portretschilder werd hij ontdekt door Ub Iwerks waar hij vervolgens ging bij werken. Hij kreeg de kans om ervaring op te doen in alle afdelingen van een filmstudio in die tijd en werkte ook een tijd voor Walter Lantz. Op 25-jarige leeftijd had hij heel wat bagage en praktische ervaring toen hij zijn eerste tekenfilm regisseerde. Hij ging werken bij Warner Bros en kwam er terecht in een groepje gelijkgezinde, enthousiaste maar vooral vernieuwende animators die een aantal tekenfilms maakte die zich onderscheidde van de animatiefilms van vroeger: leuk, knap gemaakt, met snel wisselende beelden én met grapjes en leuke verwijzingen alhoewel niet iedereen die altijd snapte.

Chuck Jones werkte begin de jaren ’50 een korte periode voor Walt Disney. Daar werkte hij maar liefst vier maand aan Sleeping Beauty maar werd daar niet voor vermeld in de aftiteling. Hij heeft echt wel zijn stempel gedrukt op tekenfilms als je weet dat hij een belangrijke inbreng had bij het ontwerpen van tekenfilm-figuren als… Bugs Bunny, Daffy Duck, Tweetie Pie, Speedy Gonzalez, Road Runner, Wile E. Coyote en Porky Pig!
Tot halfweg de jaren '50 werd Chuck Jones vermeld als Charles M. Jones.

Verrassend genoeg sloot Warner begin de jaren ’60 zijn animatieafdeling. Nadat Jones samen met zijn vrouw Dorothy schreef aan de langspeelfilm Gay Purr-ee ging hij aan de slag bij MGM, hij produceerde ook een aantal Tom & Jerry tekenfilms. Hij richtte zijn eigen productiemaatschappij op zodat hij tekenfilms en animatie-specials voor televisie kon maken. Die laatste duurden niet langer dan een half uur, How the Grinch Stole Christmas was één van de gekendste.

Jones was ook de stuwende kracht achter de staking die leidde tot het oprichten van de UPA (United Productions of America).

In de jaren ’70 en ’80 werd hij geroemd voor zijn talrijke bijdrages aan de kunst van de animatie met verschillende life achievement awards in zowel Amerika als op internationale filmfestivals.

Chuck Jones was niet alleen adviseur voor heel wat filmmakers maar was ook te zien als figurant in films van Joe Dante. In Gremlins bijvoorbeeld waar Dante zelfs een school in de film naar hem vernoemde. Jones kreeg ook de gelegenheid om de aftiteling van Gremlins 2 te regisseren. Hij was ook verantwoordelijk voor de productie van een animatie-stukje in de live action film Stay Tuned (1992), niet toevallig het beste van de ganse film.

In 1989 werd zijn autobiografie uitgebracht onder de titel Chuck Amuck : The Life and Times of an Animated Cartoonist.

In 1994 maakte hij een reeks van kortfilms, bestemd voor de bioscoop.