Dé film die de Oscar-uitreiking van 1943 eigenlijk overheerste was zonder twijfel Mrs. Miniver.  De film werd maar liefst in 12 categorieën genomineerd, het drama van William Wyler won ook zes keer en kreeg naast de Prijs voor Beste film’ (ook nu weer werd de formulering Outstanding Motion Picture gebruikt…) ook die voor Beste actrice (Greer Garson), Beste actrice in een bijrol (Teresa Wright), Beste zwart/wit camerawerk (Joseph Ruttenberg), Beste regie (William Wyler) en Beste scenario (Arthur Wimperis, George Froeschel, James Hilton en Claudine West).

Alles werd opnieuw in goede banen geleid door presentator Bob Hope.

De biografische film The Pride of the Yankees stelde dan weer teleur : 11 keer genomineerd maar enkel de prijs voor Beste beeldmontage, iedereen had beter verwacht.

De musical Yankee Doodle Dandy wist dan weer 3 van de 8 nominaties te verzilveren.

1943 was ook het jaar waarin Bambi drie keer werd genomineerd.

In het verleden haalden we al meermaals aan dat de mensen van de Academy het in de loop der jaren niet echt makkelijk gemaakt hebben op heel wat vlakken.  Ook nu weer is het maar moeilijk te begrijpen, laat staan uit te leggen dat in de categorie van 'Beste documentaire’ er maar liefst vier winnaars waren (?!).  De trappen van vergelijking werden hier dus nog geen klein beetje geweld aangedaan.  Het goede nieuws is dan weer dat men het de volgende jaren dan weer wél uitsplitste.  In 1943 gooide men dus voor een laatste keer de documentaires los van hun speelduur allemaal op één hoopje.  Resultaat : 25 genomineerden en 4 winnaars.  Zucht.

1943 was ook de ceremonie waar Jeanette MacDonald het Nationaal Volkslied zong.

Irving Berlin presenteerde de Oscar voor Beste nummer maar was zelf ook (voor de vijfde keer al) genomineerd in de categorie.  Hij kon zichzelf als winnaar van de Academy Award uitroepen en nam het beeldje prompt in ontvangst.  Toch een beetje vreemd.

1943 was ook het jaar waar men voor het laatst de ceremonie liet doorgaan in banket-vorm.  Heel wat leden van de Academy vonden het niet gepast om dit soort van feestjes te houden op een moment dat het land eigenlijk in een oorlog was verwikkeld.  Resultaat : het jaar daarop ging de ceremonie door in een theater(zaal).

Ook nu weer werden wat Special Awards uitgereikt : MGM kreeg er één voor de manier waarop ze de American Way of Life weergaven in de serie films van Andy Hardy.   Nochtans stond de teller na deze Oscar-uitreiking al op 11 gewonnen Oscars en daar bovenop maar liefst 43 nominaties.  Metro-Goldwyn-Mayer was op dat moment dus de meest succesvolle studio.  Noel Coward kreeg een Speciale Prijs voor In Which We Serve en de/een Irving Thalberg Memorial Award ging dan weer naar Sidney Franklin.