Als schooljongen was hij al geïnteresseerd in film. Nadat hij had gewerkt als fabrieksarbeider, handelsvertegenwoordiger en werkman op een olieveld maakte hij zijn debuut in de filmwereld als acteur en assistent-cameraman.

Het budget was 400 $ wanneer Sidney Franklin in 1914 samen met zijn broer Chester M. Franklin, een gewezen cartoonist bij Sennett, de film The Sheriff opnam. D.W. Griffith was er in die mate van onder de indruk dat hij de twee broers vroeg om animatie kortfilms voor kinderen te gaan maken voor Triangle. In 1915 maakten ze de overstap naar langspeelfilms maar broer Chester hield het toen de Eerste Wereldoorlog op zijn einde liep voor bekeken waarna de twee afzonderlijk aan het werk gingen..

In 1922 zorgde Smilin' Through ervoor dat Sidney Franklin een vooraanstaande regisseur werd en dat ook bleef tot aan het einde van de jaren '30 toen hij de overstap maakte naar de filmproductie. In 1926 wisselde hij Schenck in voor MGM waar hij maar liefst 32 jaar (!) aan het werk bleef. Bij de studio werd hij vrij snel de favoriet van producent Irving Thalberg.
In 1931 was hij verantwoordelijk voor de succesvolle verfilming van het stuk Private Lives (1931).

Wind Orchid met Greta Garbo werd één van haar mooiste films. Franklin die hem regisseerde vond de film maar niks en had er zelfs een hekel aan.
Maar Greta Garbo was maar één van de grote namen uit de glamoureuze wereld van Hollywood waar Franklin nauw mee samenwerkte. Norma en Constance Talmadge, Mary Pickford, Norma Shearer, Marion Davies, Jennifer Jones en Luise Rainer zijn andere grote namen die aan het lijstje kunnen toegevoegd worden.

Hij maakte, een korte terugkeer naar film in 1957 even buiten beschouwing gelaten, zijn laatste film als regisseur in 1937 met The Good Earth, de verfilming van de roman van Pearl Beck waar ook regisseurs Sam Wood, George Hill, Fren Niblo en Andrew Marton aan meewerkten.

Na de dood van Thalberg ruilde Franklin het regisseren in voor de productie van films en was op die manier verantwoordelijk voor enkele films die in de jaren '40 tot de meest succesvolle van MGM behoorden. Begin de jaren '50 verliep de samenwerking met het management van MGM op gespannen voet waardoor hij nog maar uitzonderlijk werd betrokken bij nieuwe filmprojecten.
Zoals daarnet aangehaald keerde hij in 1957 nog één keer terug naar de regie met een nieuwe versie van The Barretts of Winpole Street. Onmiddellijk nadat hij dit project had afgewerkt verliet hij MGM en ging in pensioen.

Sidney Franklin stond erom bekend dat hij zelfs middelmatige actrices boven zichzelf liet uitstijgen op vlak van acteerprestaties. Hij mag niet verward worden met de acteur met dezelfde naam.