James Wong Howe

James Wong Howe was pas vier toen hij met zijn ouders aankwam in Amerika.  In zijn jeugdjaren was fotografie zijn grote hobby maar dit hield hem niet tegen om het na het beëindigen van zijn studies te gaan proberen als bokser.  Hierna ging hij zich terug bezighouden met fotografie, in 1917 ging het dan richting film.  Hij deed als assistent-cameraman bij Cecil B. DeMille belangrijke ervaring op die een ideale springplank was om als hoofdcameraman te gaan werken bij Paramount in 1922.

In de jaren '20 en '30 liet de aanpak van Howe zich opmerken door zijn creativiteit en inventiviteit.  Hij wilde immers de beelden zo realistisch mogelijk maken en vermeed zoveel als mogelijk statische camera's, iets wat moeilijk anders kon omwille van de omvang van de nieuwe opnamesystemen.  En toch slaagde hij er in om camera's op bv. rolschaatsen of rolstoelen te monteren en die van op afstand te bedienen (!).  De aanpak zorgde alvast voor realistische(r) beelden.

Ook Howe's gebruik van groothoeklenzen was anders dan gebruikelijk.  Zijn shots van filmdecors met plafonds in Transatlantic zorgde bijvoorbeeld voor een eigen sfeer.

In 1933 sloot hij een overeenkomst met MGM waar men hem op filmposters ging vermelden als James Wong Howe (i.p.v. James Howe) omdat die volgens de MGM-directie een stuk exotischer klonk dan de naam die vroeger werd gebruikt en gepubliceerd.  Maar dit deel van zijn carrière was er één van eentonigheid, eerder dan van gepermitteerde creativiteit in zijn werk.

In de jaren '40 ging het dan richting Warners en daar kreeg Howe de mogelijkheden en artistieke armslag die hem optimaal tot zijn recht deed komen.  Weinigen konden voor een betere sfeer van geladenheid zorgen in de melodrama's die deze Studio in die periode maakte