Nadat Charles Clarke verschillende keren, zonder succes, had geprobeerd om als toneel-acteur aan de slag te kunnen, kwam hij in de filmwereld terecht anno 1919 en wel als laboratorium-assistent bij D.W. Griffith Productions.  Het jaar daarop al maakte hij promotie en werd assistent-cameraman om dan begin de jaren ’20 volwaardig cameraman te worden.

Zijn beste werk maakte hij vanaf 1937 toen hij onder contract kwam te liggen bij 20th Century Fox.  In de jaren ’40 werd hij ook al voor zijn werk bij dezelfde Studio maar liefst vier genomineerd voor een Academy Award/Oscar.

Tijdens de Oscar-ceremonie van 1944 ontving hij een Speciale Technische Prijs voor en we citeren “the development and practical application of a device for composing artificial clouds into motion picture scenes during production photography”.

Clarke’s technische vernieuwingen gingen eigenlijk terug tot de periode van de ‘stille film’ waar hij een camera-motor had ontwikkeld die aangedreven werd door een batterij en later eigenlijk tot de standaard-uitrusting zou gaan behoren.  Het ding was ook al heel populaire bij cameralui omwille van zijn robuustheid en goeie weersbestendigheid zodat hij ook kon ingezet worden voor het filmen in moeilijker omstandigheden.

Charles Clarke wordt soms ook vermeld als Charles G. Clarke.