Ook in 1942 was het alweer een kwieke Bob Hope die de eer had om de presentatie van Oscar Night voor zijn rekening te nemen. 

1942 was het jaar waarin de Academy voor het eerst prijzen voorzag voor documentaires.  Ook al een primeur : twee zussen die in één en hetzelfde jaar genomineerd werden voor een Oscar : Joan Fontaine voor Suspicion, zus Olivia de Havilland voor Hold Back the Dawn.

7 december 1941 was de dag dat Japan Pearl Harbor bombardeerde en op die manier de Verenigde Staten meesleurde in de tweede Wereldoorlog en het was precies deze tragische gebeurtenis die ervoor zorgde dat de Academy aanvankelijk besliste om de ganse ceremonie niét te laten doorgaan.  Bette Davis, de kersverse nieuwe voorzitster van de Academy lanceerde hierop het plan om het toch te laten doorgaan in een groot auditorium en het publiek zelfs de gelegenheid te geven om kaartjes te kopen waarvan de opbrengst dan weer naar het Rode Kruis zou gaan.  Uiteindelijk werd beslist om het allemaal toch te laten doorgaan, zij het in een iets bijgestuurd format : het dragen van formele kledij was niet toegelaten, er werd geopteerd voor een avondmaal in plaats van een banket én er werden geen zoeklichten opgesteld aan het hotel wat anders wel gebruikelijk was.

Er werden die avond ook wat ‘Special Awards’ uitgereikt : Walt Disney kreeg naast zijn negende Oscar (!) voor Lend a Paw en de ‘Irving G. Thalberg Memorial Award’ ook een Special Award voor de manier waarop hij muziek had geïntegreerd in Fantasia, Leopold Stokowski en zijn team ook al voor de manier waarop hij muziek had gevisualiseerd in diezelfde Fantasia, Rey Scott voor Kukan, een film die in bijzonder moeilijke en gevaarlijke omstandigheden werd gedraaid in 16mm.  Maar ook het Britse Ministry of Information kreeg er één voor de bijzondere maar ook dramatische manier waarop men in Target for Tonight de heldenstatus van de RAF in een documentaire film had kunnen opnemen…

1942 was het jaar van Citizen Kane die net als The Little Foxes genomineerd was voor maar liefst 9 beeldjes.  Enkel How Green Was My Valley deed met 10 nominaties nog beter.

Een succes voor Orson Welles’ drama werd het niet, hij kon enkel met zijn collega Herman J. Mankiewicz de Oscar voor het Beste origineel scenario’ mee nemen naar huis… 

Nog slechter verging het The Little Foxes van William Wyler die zelfs met lege handen naar huis kon op het einde van de avond.

How Green Was My Valley van John Ford was dan weer de grote winnaar van de avond en kon vijf nominaties verzilveren.  Zelf nam hij zijn derde Academy Award in ontvangst voor de regie van de film terwijl 20th Century-Fox de eer te beurt viel om de prijs voor Beste Film (officieel heette het toen nog Outstanding Motion Picture’ te ontvangen na hiervoor al vijf keer genomineerd geweest te zijn.

In 1942 werd er ook nog bijzonder kwistig omgesprongen met nominaties.  Voor de categorie filmmuziek (drama of komedie) werden maar liefst 20 films (!) genomineerd.