John Ford was verantwoordelijk voor een aantal films die, als ze dan al niet de status van 'mijlpaal' verdienen die toch wel heel dicht benaderen en heeft dus niet alleen kwantitatief (meer dan 100 films staan er op zijn naam !) maar ook kwalitatief indrukwekkend filmwerk gerealiseerd in zijn carrière die zich afspeelde af tussen 1917 en 1965.

Zijn ouders waren Ierse immigranten en John Ford was het laatste van maar liefst dertien kinderen.  In 1913 trok hij richting Hollywood waar hij zijn broer Francis ging bezoeken.  Daar kwam hij onmiddellijk in de wereld van film terecht, zij het nog niet als volwaardig regisseur maar als stuntman, toneelknecht, regie-assistent en... als acteur.  Zo speelde hij in 1915 de rol van een lid van de Ku-Klux-Klain in The Birth of a Nation. Als regisseur werkte hij voor Universal tot 1921, voor Fox tot 1931. Daarna koppelde hij zich los van de vermelde 'ajor stuidio's en beoogde hiermee meer zelfstandigheid, de vrijheid om de films te maken die hij écht zelf wou en waar hij voor de volle 100% in geloofde.

De meeste filmliefhebbers zullen John Ford allicht associëren met westerns en kennen allicht meerdere titels uit het volgende limitatief lijstje van westerns : My Darling Clementine, She Wore a Yellow Ribbon, Wagonmaster, The Man Who Shot LIberty Valance, The Searchers en natuurlijk Stagecoach...

Dat het western-genre ook voor John Ford zelf het belangrijkste was of het soort van films waar hij wou mee geassocieerd worden bleek elke keer opnieuw aan het begin van een lezing voor een Universiteit, iets wat Ford deed op regelmatige basis deed, eens hij een stuk ouder was geworden. Hij introduceerde zich elke keer opnieuw op dezelfde manier en zei : “Ik ben John Ford. Ik maak westerns”. Ooit vroeg men eens aan Orson Welles - nog zo'n grootheid in de filmgeschiedenis - wat voor hem de belangrijkste regisseurs waren waarop Welles antwoordde : “…de oude meesters, en hiermee bedoel ik John Ford, John Ford en John Ford...”, nog verduidelijkt met “als Ford goed op dreef is, heb je het gevoel dat de film echt heeft geleefd en geademd...”