In 1953 was het opnieuw Bob Hope die de presentator was van de Oscar-show.  En hij deed op het opnieuw heel overtuigend.  Dit was overigens de eerste Oscar-show de integraal werd geregistreerd door de televisiecamera's.  Opvallend was ook dat de show terug plaatsvond in het Pantages Theatre maar dat er parallel ook een aantal kanshebbers én winnaars aanwezig waren in het NBC International Theatre New York.  Daar stond Conrad Nigel achter de microfoon.  Er werd overgeschakeld van de ene locatie naar de andere, afhankelijk van de plaats waar de winnaar aanwezig was.  De formule bleek bijzonder succesvol want nooit eerder keken zoveel mensen rechtstreeks naar een uitzending de afgelopen vijf jaar.

High Noon was de film met het hoogste aantal nominaties, zeven.  Moulin Rouge en The Quiet Man hadden er ook zeven maar wisten er elk maar twee te verzilveren.  High Noon viel vier keer in de prijzen en was de eerste film ooit die zowel de Oscar voor Beste nummer als die voor de Beste muziek won.  De grote winnaar van de avond was toch wel The Bad and The Beautiful.  Zes keer genomineerd en vijf keer winst.

The Greatest Show on Earth was vijf keer genomineerd maar won de Prijs voor Beste film.

Ook nu werd weer een aantal Ere-awards uitgereikt.  Eén ervan ging naar Joseph M. Schenk, die aanvankelijk de Academy oprichtte maar ook (mede-)oprichter van United Artsts, 20th Century en 20th Century-Fox was.  De man blonk uit door zijn afwezigheid want hij was onderweg naar New York en had Gloria Swanson gevraagd de Prijs voor hem in ontvangst te nemen.

Nog een ere-prijs ging naar Merian C. Cooper.  Die was destijds verantwoordelijk voor (één van) de eerste documentaires met een speelduur vergelijkbaar met die van een langspeelfilm.  Hij maakte ook de eerste Science Fantasy (King Kong) en introduceerde het Technicolor filmproces.

Harold Lloyd tenslotte kreeg er ook één.  Hij werd voornamelijk geprezen om zijn bijdrage aan komedies.

Forbidden Games (originele titel : Jeux Interdits) kreeg een speciale prijs onder de noemer Honorary Foreign Language Film Award, iets wat later een officiële categorie zou worden...

De Eastman Kodac Company kreeg net als nog een aantal anderen een Ere-ward voor hun technisch kunnen.  Ook presentator Bob Hope kreeg een beeldje, niet voor/in een categorie, wel for his contribution to the laughter of the world, his service to the motion picture industry, and his devotion to the American premise.

Ook nu werd weer een Irving Thalberg Award uitgereikt, deze keer voor Cecil B. DeMille.