José Ferrer, zoon van een jurist, kwam op zesjarige leeftijd aan met zijn familie in Amerika.  Toen hij pas 14 was slaagde hij voor het toelatingsexamen van de Universiteit van Princeton waardoor hij van zijn ambitie om later architect te worden afzag.

In 1935 maakte hij zijn debuut op Broadway, vijf jaar later stond hij niet alleen in voor de regie maar was ook te zien in de komedie Charley’s Aunt (1940).  Een andere vermeldenswaardige rol was die in Othello (1942) van Paul Robeson.

In 1946 was hij onder de regie van Mel Ferrer te zien in Cyrano de Bergerac op Broadway.  Hij liet er zo’n positieve indruk in na dat hij zijn eerste filmrol kreeg aangeboden in Joan of Arc, die van kroonprins.  En ook dat bleek een spreekwoordelijk schot in de roos want hij werd genomineerd voor een Academy Award.  De prestigieuze filmprijs verzilverde hij dan weer wél toen hij in de filmversie van Cyrano de Bergerac te zien was als de romantische poëet met de lange neus.  Ook zijn rol van Toulouse-Lautrec in Moulin Rouge (1952) bleek bijzonder succesvol.

Naast de vele filmprijzen kreeg José Ferrer maar liefst vier Tony Awards voor het regisseren van een toneelstukken waaronder The Shrike, een stuk waarmee hij op filmvlak zijn regiedebuut maakte.  Op vlak van regie had Ferrer meer succes met films (periode eind de jaren ’50 en de jaren ’60) dan met toneelstukken waardoor hij na de vermelde periode resoluut koos voor het acteren.

José Ferrer was ook regelmatig te zien in televisiefilms.

In 1938 huwde hij met toneel-actrice Uta Hagen, in 1948 met Phyllis Hill en in 1953 met de zangeres-actrice Rosemary Clooney.

Zijn zoon Miguel Ferrer werd ook acteur.