Michael Wilson heeft in het begin van zijn carrière voornamelijk korte verhalen geschreven. Maar dit zorgde niet echt voor voldoende inkomsten om rond te komen dus moest hij het schrijven combineren met lesgeven.

Hij was drie jaar lang Luitenant bij de Marine en trok in 1940 naar Hollywood. Daar schreef hij voor William Boyd een aantal westerns tot de tweede Wereldoorlog zorgde voor een onderbreking.

Toen die voorbij was en Wilson terug de draad opnam had hij voor zichzelf de lat wat hoger gelegd. Zijn medewerking aan A Place in the Sun, een complex maar dramatische verhaal over liefde en bedrog, leverde hem een Oscar op voor Beste scenario.

Een hoogtepunt in zijn carrière, gevolgd door een ongewild, absoluut dieptepunt. Ook hij diende te verschijnen voor de Commissie tot onderzoek naar on-Amerikaanse Activiteiten waar hij werd geconfronteerd met de geruchten als zou hij banden hebben of gehad hebben met de communistische partij. Wilson wilde dit noch bevestigen noch ontkennen waardoor hij onmiddellijk op de zwarte lijst kwam te staan. Het resultaat was hetzelfde als dat van zijn lotgenoten : de belangrijkste filmstudio’s lieten hem volledig links liggen en wilden onder geen beding nog met hem samenwerken.

Daar was de semi-documentaire Salt of the Earth van Herbert Biberman die geen link had met een major studio een uitzondering op. Door onder een andere naam te werken of weinig of geen ruchtbaarheid te geven aan zijn medewerking kon hij toch nog van enig nut zijn voor films als Friendly Persuasion, The Bridge on the River Kwai en Lawrence of Arabia waar zijn bijdrage nooit officieel werd vermeld.

Pas in de jaren ’60 kon Michael Wilson weer gewoon zijn werk doen. Terug onder zijn eigen naam.