Het klinkt als een toevalstreffer maar dat was het natuurlijk niet, gelet op de kwaliteiten van Terry Moore. Het was eigenlijk haar buurman die er voor zorgde dat haar foto als kind in een castingboek verscheen. Dank zij haar lieve snoet kon ze al heel snel als model aan de slag (haar moeder was trouwens ook een fotomodel) en op 11-jarige leeftijd stond ze al op de filmset.

Terry Moore maakte haar filmdebuut met Maryland wat haar quasi onmiddellijk een contract opleverde bij MGM. Tot 1948 werd ze vermeld onder haar echte naam of onder de schuilnaam Jan Ford of Judy Ford.

Mighty Joe Young zorgde er voor dat ze bekend werd bij het grote publiek maar de absolute doorbraak was natuurlijk haar rol in Come Back, Little Sheba.

De jaren ’50 waren de belangrijkste uit haar carrière wat goeie filmrollen betreft, in de jaren ’60 was Moore een stuk minder op het grote scherm te zien. Maar dat had ook een stuk met haar familiale situatie te maken alhoewel je het ook eh… haar liefdesleven mag noemen. Zo liepen haar huwelijken niet alleen stuk voor stuk op de klippen, ook haar afspraakjes met grootheden als Henry Kissinger of John Hughes (!) kregen bijzonder veel media-aandacht.

In 1983 won ze een jarenlang proces waarbij ze finaal erkend werd als weduwe van John Hughes. Opmerkelijk als je weet dat ze in 1949 nog haar ja-woord gaf aan een mysterieuze milionair, op zijn jacht nota bene…

Het zorgde er allemaal voor dat Terry Moore dan maar koos voor het vertolken van televisierollen zij het niet op regelmatige basis.

In de jaren ’70 had ze nog veel succes met haar verschijning in het toneelstuk No No Nanette, een musical.