Ini 1968 was het de veertigste keer dat de belangrijkste filmprijzen in Hollywood werden uitgereikt. De groten der filmaarde maakten ook nu weer hun opwachting. Een indrukwekkend orkest met als nieuwe dirigent Elmer Bernstein, een megapodium waar het zich allemaal weer zou afspelen, ook nu weer was alles aanwezig. Gregory Peck die toen voorzitter was van de Academy was de eerste grote mijnheer die verscheen en meteen de show mocht openen. Bill Miller was ook nu weer de man van The Price Waterhouse Company de omslagen bracht.
Ook in 1968 was Bob Hope de man die het allemaal aan elkaar mocht praten.

Het was een soort jubileum-editie van de Oscars dus blikte men nog eens terug naar de afgelopen vier decennia. Grace Kelly, Olivia de Havilland en Anne Bancroft konden hun zegje konden doen over een en ander.

Zoals je weet is een ere-Oscar een prijs/Academy Award die voor ons geen echte Oscar is. In een aantal gevallen is het een soort troostprijs die men geeft omdat iemand door de jaren heen, al dan niet terecht, naast de/een Oscar greep en is dit niets meer dan een soort van correctie van de Academy. Ook in 1968 was het weer van dat. Arthur Freed die in 1952 en 1959 al een Academy Award won kreeg zo'n 'Honorary Award'.

Nog zo'n prijs is de Jean Hersholt Humanitarian Award. Ook in 1968 werd die uitgereikt, Gregory Peck was de gelukkige.
Een andere, alternatieve prijs is de Irving G. Thalberg Memorial Award. Niemand minder dan Alfred Hitchcock kreeg die overhandigd door Robert Wise. Als er één filmmaker is die ten onrechte nooit de belangrijkste filmprijs won, dan is hij het wel. Fijn om de man eens te horen, alhoewel... veel meer dan een "Thank you" en nog iets meer dat niet begrepen wordt doordat het orkest zijn woorden overstemd, kwam er niet uit zijn mond.