Terwijl iedereen nog op zoek was naar zijn gereserveerde plaatsje in het Civic Auditorium in Santa Monica, een nieuwe locatie voor Oscar Night, zorgde het orkest al voor een passende muzikale intro, op zich al een indrukwekkend moment.  Valentine Davies, op dat moment de Voorzitter van de de Academy of Motion Picture Arts and Sciences, mocht de avond openen.  Mijnheer Miller van de vermaarde PriceWaterhouse Company had zoals elk jaar weer een pak verzegelde omslagen bij zich waarin de respectievelijke winnaars werden in bekend gemaakt.  Deze keer waren er maar liefst 2.300 leden van de Academy, die mochten stemmen.
De man die het ook nu weer allemaal aan elkaar mocht praten, klinkt stukken beter als de master of ceremony, was alweer Bob Hope.  Die kon het niet laten even aan te stippen dat hij zelf nog nooit zo'n beeldje won maar was wel zo eerlijk om nog een verwijzing te maken naar de Humanitarian Award die hij het jaar daarvoor nog mocht in ontvangst nemen.  De show werd voor de derde keer uitgezonden op het ABC televisie-netwerk.

Ook nu weer werd een aantal ere-Oscars uitgereikt.  Danny Kaye maakte de ereprijs bekend voor Stan Laurel omdat hij meer dan 20 jaar lang zorgde voor lachende gezichten in de bioscoop.  Laurel zelf was afwezig omdat hij lichamelijk niet in staat was om de verplaatsing te maken.  De Academy had ook besloten om een ereprijs uit te reiken aan de beste acteerprestatie door een kind sinds 1954.  Hayley Mills was de uitverkorene.  De prijs werd uitgereikt door Shirley Temple aan Annette Gunicello die hem in ontvangst nam in naam van Hayley Mills omdat die zich op dat moment in Engeland bevond.  En dan was er tenslotte nog één voor Gary Cooper.  Die had er op dat moment nochtans al twee (voor zijn rol in High Noon en Sergeant York).  William Wyler reikte de prijs uit nadat hij collega Cooper even daarvoor de spreekwoordelijke hemel had ingeprezen.  James Stewart, een goeie vriend van Cooper, nam de prijs in ontvangst.

The Alamo, Sons and Lovers en Pepe die 7 keer werden genomineerd waren de grote verliezers deze keer.  Wie genomineerd was voor Pepe ging met lege handen naar huis, The Alamo en Sons and Lovers konden maar 1 nominatie verzilveren.  1961 was ook het jaar van Spartacus.  Zes keer genomineerd en toch vier keer gewonnen.  De grote winnaar van de avond was The Apartment.  De film was tien keer genomineerd en won vijf keer waaronder de Oscar voor Beste film.

Het nummer Pote tin Kyriaki (US : Never on Sunday) won de prijs voor het beste nummer, het was voor de eerste keer dat een liedje van een buitenlandse film deze prijs won.  Opvallend was ook wel dat in deze categorie slechts 12 landen hadden gezorgd voor een inzending naar de Academy.

We hebben ook nog wat interessante data wat 1961 betreft.  Op 23 april 1961 was Judy Garland te zien in een legendarisch comeback-concert in Carnegie Hall.  Het optreden werd lang gezien als de bijzonderste nacht in de geschiedenis van de showbusiness.  In augustus 1961 werd begonnen met de bouw van de Berlijnse muur die Oost- en West-Duitsland zou scheiden van elkaar.  En in november 1961 werd de strip rond the Fantastic Four voor het eerst uitgebracht.