Freddie Francis
Frederick Francis
Freddie Francis studeerde werktuigbouwkunde en maakte in 1935 een bescheiden entree in de filmwereld. Meer dan het scène-nummerbord vasthouden vlak voor het opnemen van een nieuwe scène (een clapper boy noemt men zo iemand) en het verwisselen van de filmrol in de camera(s) zat er aanvankelijk niet in. Bij Pinewood groeide hij door tot assistent-cameraman, in de oorlog kon hij aan de slag bij de Army Kinematographic Unit, de legerfilmdienst. Hij werkte als camera-operator voor films als Mine Own Executioner (1947), Outcast of the Islands (1951), Moulin Rouge (1953), Knave of Hearts, Beat the Devil en Beau Brummell (1954). In diezelfde functie werd hij nauw betrokken bij de latere films van Emeric Pressburger en Michael Powell waaronder The Small Back Room bijvoorbeeld.
Voor Moby Dick was hij cameraman bij de tweede ploeg, datzelfde jaar leverde hij als belichtingstechnicus een belangrijke bijdrage aan de Engelse new wave die toen ontstond : hij was volwaardig cameraman/Director of photography voor Britse films als Time Without Pity, Room at the Top, Sons and Lovers (Oscar), Saturday Night, Sunday Morning, The Innocents en Night Must Fall. In 1962 maakte hij dan de overstap naar de regie. Hij spitste zich bij Hammer Films toe op horrorfilms maar wisselde deze voorkeur na tien jaar in voor het maken van lichte komedies waarbij hij ook zijn eigen productiemaatschappij oprichtte. Een echte meerwaarde voor zijn carrière was dit laatste echter niet.
Vanaf 1966 was Freddie Francis een periode voornamelijk actief voor televisie. Af en toe regisseerde hij nog eens een film tot hij eind de jaren ’80 terugkeerde naar het werk als cameraman en in die functie nog steeds knap werk afleverde.
Oscars ® 1961 | Gewonnen | Camerawerkzwart-wit | Sons and Lovers |