Toen Alexandre Trauner naar Parijs trok was dat met de bedoeling om er zijn werk als kunstschilder tentoon te stellen en op die manier zijn carrière verder uit te bouwen. Maar dat liep niet zoals gepland en Trauner werd er assistent van de Franse decorontwerper Lazare Meerson. Samen werkten ze aan meerdere films in de jaren ’30 waaronder Le million (1931). Alexander Trauner werd op die manier een actieve speler in de beweging van het 'poëtisch realisme' van de jaren '30.

Toen de Duitse bezetting een feit was moest Trauner, zelf een Jood, onderduiken. Maar dat weerhield er hem niet van verder ontwerpen te maken, voor Les enfants du Paradis en Le Quai des brumes (1938) van Marcel Carné bijvoorbeeld, het gevolg hiervan was wel dat hij moet werken van uit een schuilplaats én zijn naam niet werd opgenomen in de aftiteling. Begin de jaren ’50 ging hij in op het voorstel van Billy Wilder om naar Amerika te komen. Trauner combineerde in zijn ontwerpen realisme met romantiek, iets wat hij aan het begin van zijn carrière geleerd had van Meerson. Hij was verantwoordelijk voor het bijzonder levensechte decor van The Apartment maar slaagde er ook in om op een bijzondere manier in The Night of the Generals de stad Rome te reconstrueren. In The Private Life of Sherlock Holmes bracht hij het Victoriaanse Engeland visueel terug tot leven terwijl hij voor The Man Who Would Be King het exotische Kafristan op treffende wijze wist te reconstrueren. Zijn bijdrage aan Les Visiteurs du Soir/The Devil’s Envoys dient zeker ook vermeld te worden. Trauner leverde eind de jaren ’50 nog steeds op regelmatige basis zijn bijdrage aan Amerikaanse films, in het bijzonder wanneer die nood hadden aan een Europese achtergrond.