André Previn, zoon van Russisch-Joods ouders, was eigenlijk een wonderkind op vlak van piano : op 6-jarige leeftijd liep hij al school aan de Middelbare School van Berlijn. In 1938 ontvluchtte hij zijn geboorteland en trok naar Frankrijk waar hij verder studeerde aan het Conservatorium van Parijs.

Het jaar daarop migreerde hij en zijn familie naar Amerika en vestigde zich in Los Angeles. Daar werkte zijn vaders neef, Charles Previn, als musical director bij de Universal Studios.

André Previn zelf bracht tijdens deze periode in Californië, op slechts 16-jarige leeftijd, een album uit met jazz-muziek voor piano. Met zoveel succes want datzelfde jaar ging hij als orchestrator en arrangeur aan de slag bij MGM. Aangezien hij nog niet afgestudeerd was aan de Middelbare school bleef hij verder muziek studeren.

Hierna werd hij componist, aanvankelijk van filmmuziek, later ook van klassieke muziek.

Begin de jaren ’60 werd hij dirigent bij heel wat grote symfonische orkesten als de Pittsburgh Symphony en het London’s Royal Philharmonic. In 1968 werd hij benoemd tot vaste dirigent van het London Symphony Orchestra (!).

Naast filmmuziek schreef hij ook een symfonie en andere muziek die voor een groot publiek werd gebracht in diverse concertgebouwen. Hij componeerde ook de muziek voor Broadway-musicals als Coco (1969) en The Good Companions (1974).

André Previn was een tijd getrouwd met jazz-zangeres Betty Bennett, tekstschrijfster Dory Previn én actrice Mia Farrow. Nadat hij met Mia Farrow was gehuwd zette zij een tweeling (2 jongens) op de wereld. Later kreeg het paar samen nog een kind én adopteerde men vier Vietnamese wezen om uiteindelijk te scheiden in 1979.