Maggie Smith werd als dochter van een patholoog geboren op 28 december 1934 in de buitenwijken van Londen. De eerste keer dat ze op de (toneel)planken verscheen was met de Oxford University Drama Society in 1952. Haar professioneel toneeldebuut kwam vier jaar later met haar rol in het Broadway-stuk The New Faces 56 Revue. Het betekende meteen ook de doorbraak op het vlak van film(rollen). Hierna maakte ze een tournee door Duitsland en Frankrijk.

Na haar terugkeer naar Engeland ging Maggie Smith anno 1959 aan de slag in de Old Vic Company waardoor ze zich terug meer toelegde op toneel. Zo was ze te zien in de stukken As You Like It, Richard III, The Merry Wives of Windsor en What Every Woman Knows. Voor haar rol in The Private Ear en The Public Eye kreeg ze in 1962 de Londense Evening Standard Prijs voor beste actrice. Hierna sloot ze zich op vraag van Laurence Olivier aan bij het National Theatre. Het jaar daarop was ze te zien in de rol van Desdemona in het stuk Othello aan de zijde van... Laurence Olivier die de titelrol vertolkte. Haar intensieve toneelwerk in Engeland, Amerika en Canada heeft door de jaren heen tot verschillende prijzen en onderscheidingen geleid: 2 Variety Club Awards voor beste actrice (Mary Mary en Private Lives), drie bijkomende Evening Standard Awards voor beste actrice (Virginia, The Way of the World en Three Tall Women) en een Tony Award voor Lettice and Lovage, een onderscheiding waar ze vroeger al voor genomineerd was geweest (Night and Day en Private Lives). Het stuk was in Londen én op Broadway te zien en werd speciaal voor haar geschreven door Peter Shaffer.

Maggie Smith wisselde in haar lange carrière toneelwerk af met rollen in bioscoopfilms en tv-werk. Wat dit laatste betreft vermelden we Bed Among the Lentils (BAFTA-nominatie voor beste actrice), Suddenly Last Summer (Emmy-nominatie) en David Copperfield van Simon Curtis (waarvoor ze een Emmy- en een BAFTA-nominatie kreeg).
Twee jaar nadat ze haar de buut op het grote scherm had gemaakt in Child in the House kreeg ze voor Nowhere to Go al een BAFTA-nominatie (!), idem voor Young Cassidy (1965). Voor Othello kreeg ze een Oscar-nominatie. We zetten het lijstje met filmprijzen nog ever verder met Travels With My Aunt (Oscar- en Golden Globe nominatie voor beste actrice), Death on the Nile (BAFTA-nominatie), Quartet (BAFTA-nominatie), A Private Function (BAFTA, een Variety Club Award, een Golden Globe en een 5e Oscar-nominatie), A Room Wtih a View (Golden Globe én BAFTA voor beste actrice + een Oscar-nominatie), The Lonely Passion of Judith Hearne (een vierde BAFTA) en Gosford Park van Robert Altman (Ocar-, Golden Globe- en BAFTA-nominatie). In 1969 won Maggie Smith de Oscar voor Beste actrice voor haar rol in The Prime of Miss Jean Brodie, een film waar haar toenmalige echtgenoot Robert Stephens ook een rol in vertolkte en waarvoor ze ook een BAFTA kreeg én werd genomineerd voor een Golden Globe. In de film speelde ze een Schotse actrice die studenten onder haar hoede neemt. In 1978 won ze naast een Golden Globe Award haar tweede Academy Award maar dan als Beste actrice in een bijrol in California Suite. Opmerkelijk want in de film speelt ze een Engelse actrice die er maar niet in slaagt om een Oscar te winnen.

Haar grote succes op het vlak van bioscoopfilms heeft er haar nooit van weerhouden om ook nog toneelwerk te doen, we vermelden onder andere The Importance of Being Earnest, Virginia en The Breath of Life van David Hare.

In 1989 werd ze door het Britse koningshuis tot ridder geslagen en kreeg vanaf dan de eretitel Dame. Dame Maggie Smith dus.

Later was Smith ook nog te zien in Hook, The Secret Garden (BAFTA-nominatie),Richard III, Tea with Mussolini (BAFTA voor Beste Actrice in een bijrol) en natuurlijk de Potter-films waarin ze telkens de rol vertolkt van Professor McGonagall. In 2011 kon je Smith ook nog horen in de animatiefilm Gnomeo and Juliet.

In 1991 kreeg Maggie Smith de Hamburg Shakespeare prijs en in 1993 een zilveren BAFTA. Ze is lid van het British Film Institute en is ook verbonden aan de Jane Austen Society.
In 2014 kreeg ze de eer om door Hare Majesteit de Koningin aangesteld te worden als Companion of Honour.
Maggie Smith is natuurlijk ook goed gekend in haar rol van professor Minerva McGonagall in de Harry Potter films en natuurlijk die in de BBC-serie Downton Abbey.

Misschien nog even wat (prijzen)cijfers? Maggie Smith was te zien in meer dan 70 toneelstukken, won 2 Oscars en werd nog vier keer genomineerd voor een Academy Award. Ze won vijf BAFTA's en werd 18 keer genomineerd voor de prijs. In 1993 kreeg ze de BAFTA Special Award, in 1996 de BAFTA Fellowship, de meest prestigieuze onderscheiding die de Britse Academy uitreikt. Verder nog drie Emmy's en drie Golden Globes naast alle prijzen die hierboven al werden vermeld (lijstje overigens niet volledig maar de belangrijkste zijn hier wel vermeld).

Maggie Smith heeft twee (inmiddels volwassen) kinderen uit haar huwelijk met Robert Stephens, één ervan, Toby Stephens, werd ook acteur. Het paar was gehuwd van 1967 tot 1975, in 1975 trouwde ze opnieuw, scenarist Beverley Cross is haar tweede man, het paar leefde tot aan Cross' dood in Sussex, Maggie Smith overleed op 27 september 2024.