Laat ons meteen maar met de geheime kamer-deur in huis vallen en stellen dat we voor Harry Potter niet makkelijk konden warmlopen. Plichtsbewust als we zijn hebben we als voorbereiding op deze film, een beetje als een voorbeeldig student die zijn huiswerk doet ook, de eerste Harry Potter-film in de dvd-speler geschoven, kwestie van in de gepaste stemming te raken voor deel 2 die we overigens met een dag verschil hebben bekeken. Het zijn twee joekels van films als we het enkel even hebben over de speelduur ervan, maar daar zullen de talrijke Potter-fans zeker niet om treuren. Naast ons (opgepast: deel 2!) zat een vrouw waarvan we vermoeden dat zij haar pakweg 150 schoonste cinema-minuten van het afgelopen jaar heeft meegemaakt met deze film. Zo iemand die gegarandeerd nog een tweede keer gaat kijken. Dat doen wij dus (zeker) niet.

Harry Potter (Daniel The Tailor of Panama Radcliffe) ziet de lange schoolvakantie op zijn einde lopen, het verblijf bij nonkel Vernon en Tante Petunio ('de Dursley's') is niet echt een periode waar hij van heeft genoten en onze jonge tovenaar kijkt al uit naar een nieuw verblijf in de Hogwarts Hekserij en Hocus Pocus school, laat het ons eenvoudig houden... Probleem is natuurlijk wel dat op de vele brieven die hij naar de Hogwarts School of Witchcraft and Wizardry stuurde (we kunnen het niet laten) geen antwoord kwam. Snel blijkt dat de 'House Elf' Dobby hier meer van weet en Harry zelfs een bezoekje brengt in een poging om hem te overtuigen niet naar de school terug te keren. Het magere ventje of moet ik zeggen 'elfje' dreigt zelfs even met onheil als Harry toch bij zijn besluit blijft om zijn koffers te pakken. Onze leuke Dobby (we vonden hem echt wel een aardig kereltje) zet zelfs de grote middelen in en laat een enorme taart neerploffen op het hoofd van één van de bezoekers ten huize Dursley, wat het overhaaste vertrek van de Potter-tovenaar enkel nog versnelt...

Harry Potter kan nog net uit uit de handen blijven van de woeste 'papa' (die naar beneden wordt gekieperd en met zijn smikkel in de beplanting terechtkomt) en gaat er vandoor... in een vliegende auto! Zo'n ding besturen is moeilijker dan je denkt en met de eindbestemming in zicht crasht de Ford Anglia in de voor de school belangrijke 'Whomping Willow Tree' (het klinkt toch allemaal een stuk beter in het Engels...). Zo krijgt men het al onmiddellijk aan de stok met Professor Snape (Alan Rickman) die wil dat men voor dergelijk misdrijf onmiddellijk van school wordt gestuurd... Gelukkig voor onze Potter-vrienden gaat dit niet onmiddellijk door en kan men het tweede schooljaar toch nog aanvatten. Daarin wordt stilaan duidelijk dat binnen de dikke schoolmuren een mysterie huist dat al 50 jaar verborgen werd gehouden voor alle schoolgangers. Wanneer geheimzinnige inscripties op de muren verschijnen en men Harry Potter hiervoor verantwoordelijk wil stellen, gaat die op onderzoek uit en probeert het geheim te ontrafelen...

Dit tweede Potter-verhaal is de verfilming van het boek van J.K. Rowling dat werd uitgebracht in 1998 met een ongelooflijk succes: er vonden ondertussen al meer dan 42.000.000 stuks een koper in meer dan 40 landen. In Amerika en Canada alleen al gingen 17 miljoen stuks over de toonbank. Omdat men het ijzer moet smeden wanneer het heet is, ging de productie voor deze tweede Potter-film al van start drie dagen na de release van de eerste Harry Potter and the Philosopher's Stone. Een niet onbelangrijk voordeel voor de filmmakers die zo de nieuwe zware klus konden aanvatten terwijl men nog volledig in de sfeer en euforie was van de eerste film.

Men heeft in elk geval een betere film gemaakt dan de eerste. Het zit technisch allemaal een stuk beter in elkaar, de speciale effecten zijn een stuk beter, het lijkt alsof na de korte periode tussen de eerste en de tweede Potter-prent technisch veel meer mogelijk was dan de eerste keer. Dobby is slechts één van de vele voorbeelden hiervan, een figuur die overigens volledig CGI is (vakterminologie voor het inzetten van gesofistikeerde computertechnologie), de uitdrukkelijke wens overigens van Chris Columbus die deze manier van werken verkoos boven het gebruiken van een pop. Hierdoor kon Dobby een volwaardige rol aan in de film en was men quasi onbeperkt in zijn mogelijkheden. De gigantische spin is nog zo'n voorbeeld van het kunnen van de special effects crew. Een spin met de afmeting van zowat drie meter met poten die dubbel zo lang zijn, het is niet echt in een handomdraai op het grote scherm getoverd. Er kwam dan ook heel wat mankracht, pneumatische armen en computers met videomonitoren aan te pas om het ding van 700 - 800 kilogram op een overtuigende manier Radcliffe en de zijnen schrik aan te jagen. Want de tweede Potter-film mag dan beter zijn dan de eerste, hij is ook een stuk schrikaanjagender. Wie beweert dat de films voor een zeer breed publiek bestemd zijn zou ik bijzonder graag de vraag voorleggen welke leeftijd dan het meest van deze Potter-film zal genieten. Een aantal scènes in de film is zo angstaanjagend dat het ons heeft verrast en verbaasd waardoor we de film niet echt als een klassieke 'kinderfilm' willen omschrijven.