Bijna was het Dustin Hoffman in 1978 al gelukt om een film als regisseur op zijn cv te plaatsen. De gangsterprent “Straight Time” - gebaseerd op de ervaringen van crimineel Edward Bunker, die later als acteur onder meer te zien was in Quentin Tarantino’s “Reservoir Dogs” – om precies te zijn. Hoffman ondervond echter dat het werken achter de camera niet zo vlot te combineren was met het acteren voor de camera, en hij liet de regie al vrij snel over over aan bevriend cineast Ulu Grosbard. In de zilvergrijze dagen van zijn carrière kon Hoffman zijn droom alsnog waarmaken. In Engeland dan nog wel, waar hij voor BBC Films het uit 1999 stammende West End-theaterstuk “Quartet” van auteur Ronald Harwood (Oscarwinnaar voor de scenarioadaptatie van Roman Polanski’s “The Pianist”) mocht verfilmen.

“Quartet” speelt zich integraal af in Beecham House, een rusthuis voor bejaarde muzikanten. Een idee dat Harwood haalde bij het 'Casa di Riposo per Musicisti' dat in 1896 werd opgericht door Giuseppe Verdi en waar bejaarde musici zoals operazangers van hun oude dag konden genieten. Beecham House verwelkomt de intrede van Jean Horton (Maggie Smith), een voormalige sopraan die onder andere meezong op een befaamde opname van Verdi’s 'Rigoletto'. Nu wil het toeval dat de andere drie stemmen van die opnamesessie reeds in Beecham House verblijven. Waaronder Jeans ex-man Reginald (Tom Courtenay). En die is niet opgezet met het idee om oog in oog te moeten staan met de vrouw die destijds zijn hart brak.

Cedric (Michael Gambon), de organisator van een op stapel staand gala ter ere van Verdi, vat echter het idee op om Jean en Reg terug samen te brengen met Wilfred (Billy Connolly) en Cecily (Pauline Collins) zodat de originele vertolkers terug op het podium staan. Extra bonus: een grote kans dat geldschieters daardoor met extra geld over de brug komen waardoor het in slechte financiële papieren zittende rusthuis open kan blijven. Een plan dat enkel maar kan slagen indien het water tussen Jean en Reg niet te diep is en de wonden uit het verleden kunnen helen. En als de Alzheimer van Cecily niet teveel stokken in het wiel steekt.

De eerbied voor de grijze haren van klasbak Hoffman en de nog grijzere haren van zijn cast (Tom Courtenay, Billy Connolly, Maggie Smith, Pauline Collins en Michael Gambon op kop) levert helaas geen drie sterren op. Uitkijken is het trouwens ook naar Andrew Sachs (Manuel uit 'Fawlty Towers') die niet langer uit Barcelona komt. “Quartet” (dat negentig minuten lang op zoek gaat naar een relevante plot) speelt te veel op het stereotiepe veilig. Negatieve klap op de vuurpijl is toch wel het feit dat de uitvoering van de betreffende aria niet eens wordt getoond, terwijl die toch was gefilmd. Meer zelfs: Smith, Courtenay, Connolly en Collins kregen zelfs les om het stuk onder de knie te krijgen.

Hoffman brengt alles weliswaar charmant in beeld, maar het vuur en de passie om waarlijk ontroerd te raken door de oude knarren en knarsters ontbreekt. Mooi is wel dat heel wat van de bijrollen worden vertolkt door echte voormalige muzikanten en musicalsterren. Hetgeen toch voor wat extra punch zorgt in wat hoofdzakelijk een zacht sudderend filmpje is. Los van de makke momenten doet “Quartet” toch nadenken over waardig oud worden: een rusthuis voor cinefielen, zou dat eigenlijk bestaan ?