Hal Roach werkte als een ezeldrijver in Arizona en een goudzoeker in Alaska (!) tot hij in 1912 in de wereld van film terechtkwam.
De eerste kennismaking met films voor Hal Raoch was toen hij werkte als cowboy-figurant in zowel actiefilms als westerns voor Universal. Opbrengst: $5 per dag. Daar leerde hij collega-figurant Harold Lloyd kennen. Met de steun van Pathé, Lloyd en een erfenis van $ 3000 die hij had opgestreken richtte hij in 1914 de Rolin Film Company op waarna men begon met het produceren van een reeks komische kortfilms met Lloyd in de hoofdrol en met Willie Work als eerste titel. Het personage werd hernoemd naar Lonesome Luke en dat bleek een goede zet. In 1919 kreeg Roach de kans om een volledig ingerichte studio in Culver City over te nemen. Hij kreeg in deze periode Will Rogers, Our Gang, Harold Lloyd in 1916 maar ook Charlie Chase en... Laurel en Hardy voor de camera, die laatste twee tekenden een overeenkomst met Roach op 6 februari 1926. de Our Gang serie bleef populair in de volgende twee decennia en werd voor televisie hernoemd naar The Little Rascals. De films werden verdeeld door MGM, in 1938 verkocht Roach de rechten aan de studio en maakte met United Artists afspraken over het verdelen van zijn langspeelfilms.
Noodgedwongen moest Roach veel van zijn tijd besteden aan administratie maar occasioneel was hij ook nog regisseur. Naast de eerder vermelde namen werkte Roach ook nauw samen met Mickey Rooney en Zasu Pitts maar ook met regisseurs als George Stevens, Leo McCarey en Norman Z. McLeod.

Begin de jaren '30 maakte Roach dan de overschakeling naar de geluidsfilms maar ging zich ook interesseren in het medium televisie.

Rond 1935 ging hij zich gaan concentreren op lange(re) films en maakte niet langer films met 2 of drie spoelen want films van die tijd kregen veelal deze omschrijving of specificatie mee. Het filmmaken zat duidelijk in de familie en het was dan ook bijzonder aangenaam voor Hal Roach om met zijn zoon Hal Roach Jr. te kunnen samenwerken. Samen regisseerden ze One Million BC (1940).

Begin de jaren ’40 ontwikkelde Roach Streamliners, een soort van compromis tussen kortfilms en langspeelfilms. Het nieuwe concept resulteerde in een reeks komische featurettes zoals een serie over een taxichauffeur in Brooklyn met William Bendix, een serie met Noah Beery Jr. en Jimmy Rogers (de zoon van Will Rogers) en een reeks over het leger met William Tracy en Joe Sawyer. Het resultaat was telkens abominabel maar Roach maakte zich altijd sterk dat het geld opbracht…

Tijdens de oorlog produceerde kolonel Hal Roach films voor de verbindingstroepen en de luchtmacht, zijn studio kreeg prompt de bijnaam Fort Roach.

In 1948 richtte hij de Hal Roach Television Corporation op maar het wisselend succes ervan leidde tot het opdoeken ervan eind de jaren '50.

In 1955 besloot Roach om in pensioen te gaan en hij verkocht zijn studio en alles wat daarbij hoorde aan zijn zoon Hal Roach Jr. Die had ondertussen zelf meer armslag gekregen en de klemtoon verlegd naar televisieproducties. Maar slecht beheer zorgde voor het faillissement waarna Hal Roach (Sr.) zijn pensioen even on hold zette en probeerde op financieel vlak nog te redden/recupereren wat mogelijk was.

Eén van de laatste successen was de compilatiefilm The Crazy World of Laurel and Hardy. Maar laat ons eindigen met een positieve noot en -synthese. Samen met Mack Sennett was Hal Roach verantwoordelijk voor bijna alle slapstick-komedies die Hollywood voortbracht in hun gouden periode.

In 1984 kreeg Hal Roach nog een ere-Oscar, hij kreeg bij de uitreiking een staande ovatie.

In 1992 was Hal Roach er getuige van hoe de Laurel en Hardy klassieker Way Out West werd ingekleurd, een nieuw procedé waar hij zich in die mate kon in vinden dat hij ging reizen tussen Londen en Parijs om zijn steun hiervoor aan iedereen kenbaar te maken.

Hal Roach stierf op 100-jarig leeftijd aan de gevolgen van een longontsteking.