Een filmrol waar Anthony Perkins nog altijd mee geassocieerd wordt is natuurlijk die in Psycho van Alfred Hitchcock. Daarin vertolkte hij de rol van Norman Bates en dat deed hij meer dan eens overigens. Zo was hij naast het origineel uit 1960 ook te zien in de sequels Psycho II (1983) en Psycho III (1986). Voor de derde film nam Anthony Perkins voor het eerst ook plaats achter de camera. In 1990 werd er zelfs een Psycho IV uitgebracht maar die was bestemd voor televisie.

De vader van Anthony Perkins, James Osgood Ripley Perkins, ook al een film- en toneelacteur, overleed toen Tony pas vijf jaar was, zijn moeder had volgens hem een affectie voor hem die op het randje van erotisch was volgens de acteur. Hij was enig kind en was rot verwend maar toch probeerde zijn moeder om de linkshandige Anthony om te vormen tot een rechtshandige waardoor hij begon te stotteren (hetzelfde gebeurde al met koning George VI met hetzelfde resultaat). Toen hij nog school liep aan het Rollins College in Columbia speelde hij op 15-jarige leeftijd tijdens de zomervakanties al bij een toneelgezelschap. Perkins maakte toen hij 21 was zijn langspeelfilmdebuut als de vriend van Jean Simmons in The Actress (1953).

Anthony Perkins studeerde hierna aan de Universiteit van Columbia maar het was Elia Kazan die hem daar één maand voor het afstuderen (!) - we schrijven 1954 - weghaalde voor zijn stuk Tea and Sympathy op Broadway. In deze periode was hij ook te zien in televisiedrama’s. William Wyler bezorgde hem een rol in Friendly Persuasion (1956) waar hij zijn enige Oscar-nominatie voor kreeg. Naar verluidt zou hij tijdens de productie interesse vertoond hebben in Maria, de dochter van Gary Cooper. Een relatie zag Gary niet echt zitten, volgens hem was Anthony Perkins niet volledig ontwikkeld (in de seksuele zin van het woord). Hij zou het nog minder zien zitten hebben indien hij had geweten dat Perkins geïnteresseerd was in de 19-jarige acteur Tab Hunter die in oktober 1950 gearresteerd werd tijdens een pyama party in Hollwyood met enkel mannelijke bezoekers... Hollywood wist niet goed wat men er allemaal moest van denken maar toen James Dean overleed werd even gedacht dat hij misschien wel de opvolger of vervanger kon worden van de rebel without a cause...
De volgende film was de eerste waarbij Perkins onder contract lag (bij Paramount), de western The Lonely Man (1957) waarin hij de zoon speelde van Jack Palance.
In Fear Strikes Out vertolkte Perkins met veel succes de rol van Jimmy Piersall, een honkbalspeler die lijdt onder zijn tirannieke vader. De al vrij magere Perkins had zoveel energie in zijn rol gestoken dat hij in die mate gewicht verloor dat hij diende opgenomen te worden in het ziekenhuis.

Zijn toneelwerk zorgde ervoor dat hij ook in films aan de slag kon, niet zelden ging het om bizarre, vreemde personages. En dan was er natuurlijk de Psycho-rol die de acteur voor de rest van zijn dagen zou achtervolgen. Die was gebaseerd op de befaamde Wisconsin moordenaar Ed Gein die later ook de basis zou vormen voor The Texas Chainsaw Massacre (1974) en het personage Buffalo Bill in The Silence of the Lambs (1991). Edward Theodore Gein leefde met zijn moeder Augusta en zijn broer Henry op een boerderij en Plainfield, op jonge leeftijd werd hem een absolute seksuele onthouding opgedrongen. Toen zijn moeder en zijn broer overleden bleek dat hij zelf allesbehalve een normale sociale ontwikkeling had gekregen waardoor hij een kluizenaar werd. Hij vulde zijn tijd door zich intensief te verdiepen in de wereld van de anatomie. Toen hij zich de theorie had eigen gemaakt besloot hij de leerstof uit de boeken in de praktijk om te zetten. Hij groef lijken van het plaatselijke kerkhof op, vilde ze en drapeerde de huid over zichzelf. Vanaf 1954 pleegde Gein zijn eerste moorden maar het duurde tot 16 november 1957 vooraleer hij werd opgepakt door de politie, hij bekende de dag nadien alle moorden die hij had gepleegd. Op 23 november 1957 werd hij geïnterneerd. Vier maand later ging zijn boerderij in vlammen op onder verdachte omstandigheden. Zijn proces had moeten van start gaan op 6 januari 1958 maar werd omwille van zijn krankzinnigheid uitgesteld tot 6 november 1968. Uiteindelijk stierf hij toen hij nog steeds opgesloten zat. Auteur Robert Bloch schreef er een verhaal over en dat kwam in de handen van Alfred Hitchcock terecht. Psycho was het gevolg.

In 1960 had Anthony Perkins een affaire met een acteur-danser met voor de tijd een vrij vreemd gedrag. De man wenste anoniem te blijven wanneer hij over een bepaalde keer het volgende verklaarde: "We were doing things that [Perkins] liked, not the normal gay sex. Anything that got sloppy and messy was fine. Tony became like an animal. He loved being pissed on... There was some S&M. We had sex in leather. He wore jeans. He liked inventiveness."

En voor wie zou denken dat Anthony Perkins enkel overtuigend was in de Psycho-films nog enkele van zijn betere vertolkingen: die van de getergde revolutionair in WUSA (1970), als beeldhouwer in Ten Days’ Wonder/La décade Prodieuse van Claude Chabrol en natuurlijk die als Josef K. in The Trial van Orson Welles.
Anthony Perkins was ook heel overtuigend op vlak van toneel. We vermelden Greenwillow, een musical, Look Homeward, Angel en Equus als belangrijkste titels.

In 1973, op de leeftijd van 41 jaar dus, huwde Anthony Perkins met fotografe Berrinthia/Berry Berenson, de zus van actrice Marisa Berenson en kleindochter van de bekende modeontwerpster Elisa Schiaparelli. Zijn vrouw was ook in twee van zijn films te zien. Het paar kreeg twee kinderen (Osgood, die ook acteur werd, en Elvis) maar Anthony Perkins had tijdens zijn huwelijk verschillende relaties met mannen.

Op 29 januari 1984 werd Anthony Perkins gearresteerd op de luchthaven van Heathrow op verdenking van het bezit van 8 gram marihuana en LSD. Op 2 februari werd hij veroordeeld tot het betalen van een boete van... £ 100. Op 26 juni 1989 was het weer van dat, de acteur werd opnieuw gearresteerd op verdenking van het bezit van marihuana, de boete was deze keer £ 200.

Begin 1990 ging Anthony Perkins langs bij zijn dokter omdat hij zich zorgen maakte over een geval van Bell's Palsy, een gedeeltelijke verlamming van het gezicht waarvan toen gedacht werd dat dit het gevolg was van herpes, een geslachtsziekte. Er gingen enkele weken voorbij tot de Nationale Enquirer kopte 'Psycho Star Battling AIDS Virus'. Anthony noch zijn vrouw wisten dat hij seropositief was dus besloot men om klacht in te dienen tegen de tabloid wegens laster. Om die aangifte nog wat sterker te maken liet hij zijn bloed controleren. Het resultaat van het bloedonderzoek sloeg zowel bij Anthony als zijn vrouw in als een bom. Zelf heeft hij officieel gereageerd op de HIV-besmetting maar hij koos ervoor om dat maar naar buiten te brengen na zijn dood: "I chose not to go public because, to misquote Casablanca, 'I'm not much of being noble, but it doesn't take mucht to see the problems of one old actor don't amount to a hill of beans in this crazy word'. There are many who believe this disease is God's vengeance, but I believe it was sent to teach people how to love and understand and have compassion for each other. I have learned more about love, selflessness, and human understanding from the people I have met in this great adventure in the world of AIDS, than I ever did in the cut-throat, competitive world in which I spent my Life".

Anthony Perkins overleed op 12 september 1992 thuis iets na vier uur 's namiddags. Vijf dagen later werd hij gecremeerd. Op 19 september werd er een herdenkingsplechtigheid gehouden waarbij 150 mensen aanwezig waren waaronder zijn gewezen vriend Grover Dale en zijn vrouw Anita Morris, David Geffen, Sandy Gallin, Barry Diller, Janet Leigh, Buck Henry, Sophia Loren, Mike Nichols en Dan Aykroyd.

Er werden verschillende boeken geschreven over Anthony Perkins: in 1995 verscheen Anthony Perkins: A Haunted Life van Ronald Bergan, in 1996 Split Image: The Life Of Anthony Perkins van Charles Winecoff.