Robert De Niro. Akkoord, het is heel lang geleden maar daarom niet vergeten. In 1974 kreeg hij een Oscar/Academy Award voor zijn rol van Vito Corleone in The Godfather - Part two. In 1980 deed hij het nog eens maar dan voor Raging Bull als Jake La Motta. Dustin Hoffman. In 1979 kreeg hij nog de hoogste onderscheiding in filmland voor Kramer vs. Kramer, in 1988 ontving hij zijn tweede Oscar voor zijn opmerkelijke rol in Rain Man. Ook niet recent maar gegrift in het geheugen van elke filmliefhebber. Barbra Streisand. Schrijf op, ook al twee stuks. Evergreen uit A star Is Born mag dan meer met muziek te maken hebben dan met acteren, er was ook nog Funny Girl, beste actrice toen... En dan nu Meet the Fockers. Meet the Fockers! What the... What's wrong with these people ?!! De trend lijkt zich hiermee door te zetten. Krachtpatsers die stevige rollen neerzetten, getalenteerde klassebakken en method actors die tot uitzonderlijke (acteer)prestaties in staat zijn, ze gooien het op een dag over een andere boeg en proberen eens iets anders. Sylvester Stallone in Stop! Or My Mom Will Shoot, Arnold Schwarzenegger (Terminator 3) in Twins en Junior zijn voorbeelden uit het verleden maar straks ook Vin Diesel (xXx) in The Pacifier, God sta ons bij voor wat ons nog allemaal te wachten staat... Is het verkeerd dat men zich eens waagt aan een komische rol als afwisseling tussen het ernstige(r) of actievol werk? Tuurlijk niet. Is het OK dat de eerder aangehaalde talenten zich belachelijk maken in Meet the Fockers? Absoluut niet. Het sterke van dit alles is dat dit nog karrevrachten geld opbrengt ook. Op dit moment hebben miljoenen Amerikanen dit soort onzin al gesteund met 269.645.550 Dollar richting box office... We kunnen enkel hopen dat een groot deel van hen zijn geld zou terugeisen indien men op voorhand had geweten voor wat een piece of crap men 7 of 8 dollar had gedokt aan de kassa...

Voor wie nu nog toch nog zin heeft om richting Fockers te trekken toch nog eens duidelijk maken wat er te gebeuren staat in deze sequel op Meet the Parents. De vorige keer had Ben Stiller het al flink moeilijk om de sympathie en het vertrouwen te winnen van zijn schoonouders in spe. Een test met de leugendetector, een uit de hand gelopen spelletje water-volleybal, verloren bagage, het waren slechts enkele hindernissen die de verliefde Gaylord Focker moest nemen voor de laatste rechte lijn richting altaar. De vraag was toen wie eigenlijk de ouders waren van deze verpleger. En hoe goed die zouden overweg kunnen met de andere kant van de familie. Precies hierover gaat Meet the Fockers. De vier trekken er met de de splinternieuwe, glimmende RV-automobiel op uit, een enorm gevaarte voorzien van Kevlar versterkte wanden en vijf centimeter dik plexiglas en nog een pak andere snufjes, een voertuig dat zo'n beetje een natte droom moet zijn voor elke C.I.A.-agent op rust. Ook de poes Jinx en een baby reizen mee (kwestie van later voor wat flauwe grappen te kunnen zorgen). Een eerste meningsverschil bij hun aankomst is er al wanneer Jack en zijn vrouw verkiezen om in hun vervoermiddel te blijven slapen eerder dan in het huis van The Fockers. Voor de rest kan je het (als je nu toch zo ver bent gekomen) maar beter zelf ontdekken. Alhoewel... ontdekken... zeg maar ondergaan in dit geval.

Voor de makers van Meet the Fockers (opnieuw regisseur Jay Roach en producente Jane Rosenthal) stond het vast dat het duo Hoffman-Streisand hun 'dream team' waren. (zelfs) Zij waren verrast dat bij een eerste contact deze rollen niet kordaat werden geweigerd. Meer nog, Roach was er na een korte babbel met Hoffman zelfs van overtuigd dat die gewoon zichzelf moest spelen en zo een quasi perfecte Focker zou zijn, het was meteen iets wat Hoffman nog nooit eerder was gevraagd... Waar men in Meet the Parents koos voor Long Island als locatie moest men nu op zoek naar iets anders omdat de Fockers in de omgeving van Miami wonen. De 'location scouts' trokken naar waterrijke gebieden en bezochten samen met Jay Roach onder andere Ventura County en Orange County maar dat voldeed niet voor de filmmaker. Die zag het Los Angeles Arboretum en de bijhorende botanische tuin als ideaal. Hij had zelfs een bijzondere interesse in het Queen Anne Cottage die werd gebouwd in 1885 maar die kon natuurlijk niet gebruikt worden. De scène waar de vrouwen in de film gaan shoppen werd dan weer (in één dag) opgenomen in het Paseo Colorado winkelcentrum in Pasadena. Tot grote voldoening van de aanwezige paparazzi voor wie deze opnames in het publiek het eens wat makkelijker maakten dan gebruikelijk...
Aan humor van de plat(st)e soort geen gebrek in Meet the Fockers. Grappen waar je echt gaat van schuddebuiken zijn er niet. Tenzij je het grappig vindt dat De Niro een gordel aantrekt met een neptiet en in het andere zakje een fles met babyvoeding schuift. Of die waarin Dustin Hoffman zich door middel van houtskool van oorlogskleuren voorziet als voorbereiding op een beslissende spelfase van een spelletje American football. Of wanneer je warm loopt voor de asshole running gag in de film. Of wij dan helemaal niet gelachen hebben bij Meet the Fockers? O jawel hoor, wij vonden het best wel grappig wanneer Ben Stiller oog in oog komt te staan met een vermeend familielid en, zij het in ondergeschikte orde, de speech die hij even later houdt op het podium. Voor de rest was het eigenlijk een ergerlijke vertoning waarbij we ons ook concentreerden op de reactie in de zaal waaruit bleek dat maar weinig mensen dit een echte dijenkletser vonden.