2014 is alweer een jaar waarin Hollywood zwaar inzet op de grote kanonnen. Vier Marveladaptaties, “Dawn Of The Planet Of The Apes”, een sciencefictionklepper met Tom Cruise, een sprookjesfilm met Angelina Jolie als heks, de terugkeer van Godzilla, een vierde “Transformers” … op een miljoen meer of minder werd duidelijk niet gekeken om het publiek naar de zaal te krijgen. En dan zijn er nog de mindere goden die strijden om de aandacht. Zoals Tom Clancy’s “Jack Ryan” die inmiddels aan zijn vijfde film toe is. Echt veel potten brak de prent niet tijdens zijn release in januari, maar een echte flop was het zeker niet. Gelukkig maar, want “Jack Ryan: Shadow Recruit” is een film die garant staat voor anderhalfuur vlot actievertier en die eigenlijk een groter publiek verdiende.

Technisch gezien kruipt Chris Pine niet in de jonge huid van Ben Affleck, Alec Baldwin of Harrison Ford. Theoretisch gezien natuurlijk wel, daar hij de vierde acteur is die Tom Clancy’s heldhaftige CIA-analist Jack Ryan incarneert. De producers kozen er echter voor om met een schone rebootlei te beginnen en plaatsen de genesis van Ryan in deze tijd: student tijdens nine eleven, marinier tijdens de golfoorlog en daarna inactief door een helikoptercrash. Waarop hij door de CIA bij monde van Kevin Costner wordt opgepikt om naar verdachte financiële transacties te speuren die kunnen wijzen op eventuele terreuraanslagen.

Chris Pine mag met Jack Ryan doen wat Daniel Craig met Bond deed: het personage rebooten en een eigen tijdslijn starten. “Jack Ryan: Shadow Recruit” is niet gebaseerd op een roman van Clancy, maar drijft op de verhaaldraden van een origineel scenario van debutant Adam Cozad en scriptdoctor David Koepp (“Jurassic Park”, “Carlito’s Way”, “Panic Room”, “Spider-Man”, “Indiana Jones And The Kingdom Of The Crystall Skull”). Een scenario dat trouwens dicht bij de teneur van Clancy’s romans en creaties blijft. Jack Ryan verscheen voor het eerst op het toneel in “The Hunt For Red October” en zou de hoofdrol spelen in negen romans, waarvan “Red Rabbit” in 2002 de laatste was. Naast “The Hunt For Red October” werden ook “Patriot Games”, “Clear And Present Danger” en “The Sum Of All Fears” verfilmd. Clancy breidde zijn “Jack Ryan”-universum vervolgens uit met een spin-off rond Ryans kompaan John Clark en een rond Jack Ryans zoon die mocht aantreden in zes romans. Hollywood heeft dus nog meer dan materiaal genoeg indien ze het oeuvre van de in oktober vorig jaar overleden spionage- en actieauteur werden willen verfilmen.

In deze aanzet tot een nieuwe reeks moet Ryan het opnemen tegen Russische snoodaard Viktor Cherevin (Kenneth Branagh met uitdrukkelijk benadrukt accent) die van plan is om de Amerikaanse economie met een verwoestende klap terug naar af te sturen. Ryan ontdekt dat er iets niet pluis is als blijkt dat de rekeningen van de bedrijven van Cherevin niet langer zichtbaar zijn bij zijn Amerikaanse handelspartner. Hij krijgt daarop opdracht om naar Moskou te gaan en het bedrijf van Cherevin te auditen. Cherevin is op de vooravond van een door hem geplande terroristische aanval op Amerikaanse bodem uiteraard niet van plan om in zijn kaarten te laten kijken, en probeert Ryan/de CIA te slim af te zijn. Dat Cherevin daarbij niet op een lijk meer of minder kijkt, blijkt wanneer hij Ryans verloofde Cathy (Keira Knightley) als pasmunt inzet.

Vernieuwend is “Jack Ryan: Shadow Recruit” niet. Het (vrij korte) eindresultaat leunt qua toon niet alleen dicht aan bij de Craig Bonds, maar ook bij Bourne en zelfs de “Mission: Impossible”-franchise. Branagh probeert als regisseur niet om die franchises te overtreffen. Wie vergelijkt zal toegeven dat Branagh het spel bijna low profile speelt: er zijn hoop en al drie actiescènes en het hoogtepunt van de film is één van die ongeloofwaardige edoch leuk in beeld gebrachte sequenties waarin én een computer hacken én de veiligheid van een zwaar bewaakt gebouw omzeilen én nog even snel naar de andere kant van de wereld bellen in vier minuten moet worden uitgevoerd. Waar zouden we zijn zonder het heerlijke 'suspension of disbelief' ?

Branagh jongleert mooi met de clichés van het genre (en toont zich net als met de eerste “Thor” een begenadigd actieregisseur), en doet wat hij moet doen: zichzelf niet te serieus nemen, en tegelijkertijd een prent afleveren die binnen de bewegwijzering van het genre vlot entertaint. Dat het geheel pas echt de juiste versnelling vindt eens de actie zich naar Moskou verplaatst is niet eens zo erg, daar de weinig onderhoudende en heel fragmentarische eerste twintig minuten snel vergeten zijn. Wat uiteindelijk blijft hangen is de ongecompliceerde fun, en dat kan van John McClanes avonturen in Moskou vorig jaar geenszins worden beweerd. Opvallend is wel dat er nauwelijks in de Russische hoofdstad werd gedraaid: de second unit reisde naar daar voor een paar achtergrondshots, de rest van de Russische actie werd voor het merendeel in Liverpool opgenomen. De magie van de cinema, weet je wel.

In de extra’s wordt trouwens wat langer stilgestaan bij die magie. De meeste info zit in het audiocommentaar van Branagh en producent Lorenzo di Aventura: van budgetproblemen tot verhaalopbouw, van casting tot de soundtrack … bij vrijwel alle aspecten hoort een fikse dosis achtergrondinformatie. Wie het liever zonder audiocommentaar doet, zit goed bij de featurettes. “Jack Ryan: The Smartest Guy In The Room” kadert “Shadow Recruit” in de volledige franchise en toont aan hoe Clancy’s erfenis heel sterk aanwezig was bij het uitwerken van de hedendaagse plot. 'Kenneth Branagh: The Tsar Of Shadow Recruit' zoomt in op Branaghs betrokkenheid als acteur en regisseur, 'Jack Ryan: A Thinking Man Of Action' focust op de look en feel van de actiescènes. Het interessantst en meest uitgebreid is 'Old Enemies Return' waarin dieper wordt ingegaan op de relatie tussen Amerika en Rusland, zowel in het echte leven als in de zevende kunst. Extra duiding komt er door academici die alles kaderen in de historische en geopolitieke werkelijkheid. Of hoe er meer in “Jack Ryan: Shadow Recruit” zit dan je op het eerste zicht zou zeggen. Een pakketje verwijderde scènes – inclusief alternatief einde - rond het aardige pakket extra’s af.