Gerard Butler, de toornige torso uit 300 en Gamer (ook door het leven stappend als de mallotige macho uit The Ugly Truth en The Bounty Hunter) slaagt er opnieuw in om de hoofdrol weg te kapen in een stuk potsierlijke pellicule. En er is geen advocaat ter wereld die hem ditmaal zal vrijpleiten daar hij zelf het onfrisse Law Abiding Citizen meeproduceerde. Oorspronkelijk was Frank Darabont (The Shawshank Redemption, The Green Mile, The Mist) bereid gevonden om de film te regisseren, maar die zag gelukkig in dat hij dit project beter kon verlaten indien hij geen onuitwisbare smet op zijn cv wou. Ook Erik Van Looy werd gepolst voor de regiestoel, maar die had gelukkig voor hem andere en betere dingen te doen.

Law Abding Citizen is een mengelmoes van elementen uit Death Wish, Saw, Silence of the Lambs en de uitstekende tv-reeks Dexter. Het leentjebuur spelen staat dus goedkoop in deze onfrisse brok thrillertainment waarin Clyde Shelton (Butler) in de eerste vijf minuten moet toezien hoe twee inbrekers zijn vrouw en dochter vermoorden. Ook al ziet Clyde alles gebeuren en heeft hij zelfs bloed op zijn kleren, toch volstaan deze bewijzen schijnbaar niet om de twee levenslang achter tralies te krijgen.

Wanneer een van de twee het op een deal kan gooien met openbare aanklager Nick Rice (Jamie Foxx), wordt Clyde heel, heel erg boos. Waarop de film een sprongetje maakt naar tien jaar later. Een van de twee inbrekers wordt geëxecuteerd met een dodelijk inspuiting, terwijl de andere (en uiteraard net diegene die de moorden heeft gepleegd) de dans ontspringt. Of toch niet: de executie loopt immers grondig in het honderd (en het slachtoffer sterft niet meteen op de vredelievende manier die de Amerikaanse staat voor ogen had) en de tweede dader wordt door Clyde ontvoerd om vervolgens op inventief-gruwelijk wijze in mootjes te worden gehakt.

Yep, Clyde is dus boos en zijn wraak stopt niet bij de dood van de twee onverlaten die zijn leven hebben verwoest. Eenmaal gearresteerd voor de moorden, maakt hij Rice immers duidelijk dat hij zich wil wreken op iedereen die van dicht en ver betrokken was bij de zaak en dat ook het in zijn ogen corrupte gerechtsapparaat er moet aan geloven. Rice denkt dat Clyde bluft en dat hij helemaal niets kan doen vanuit zijn cel, maar die mening moet hij snel herzien. Clyde slaagt er immers inderdaad in om zijn moorddadige raid verder te zetten (al dan niet met hulp van een medeplichtige buitenaf) en algauw vreest ook Rice voor zijn leven (en dat van zijn familie)...

Op zich zit er muziek in het scenario dat Kurt Wimmer (The Thomas Crown Affair, Equilibrium, The Recruit, Street Kings) uit zijn scenariobotten slaat, maar schijn bedriegt. Deze vigilante ‘howdunit’ is immers nauwelijks het kolensop waard. Wimmer stopt de ene ongeloofwaardige twist na de andere in het verhaal en na een tijdje krijg je zin om Butler een stapje voor te zijn door zelf maar het scherm op te blazen. Zeggen dat de film niet entertainend is, is misschien net iets te kort door de bocht, maar Law Abiding Citizen is typisch zo’n film waarmee je het na een uurtje wel hebt gehad. Regisseur F. Gary Gray probeert koortsachtig de puntjes te verbinden en de cast (Butler en Foxx voorop) loopt gezombificeerd verloren in deze brij die te fout en slecht is om entertainend te zijn. En te ongeloofwaardig en tonaal zwak om als een ‘guilty pleasure’ te boek te staan. Flauwe hap dus.