Bijna was 2024 voorbijgegleden zonder dat er een nieuwe Liam Neeson-actieprent in de bios was verschenen. Stel je voor. Op de valreep is dat onrecht alsnog hersteld met het door Hans Petter Moland geregisseerde Absolution. Meteen de tweede samenwerking tussen de Noor en de Ier, daar ze in 2019 al samen Cold Pursuit maakten, een remake van Mollands eigen Kraftidioten uit 2014.

Absolution is een origineel verhaal, maar scenarist Tony Gayton speelde links en rechts toch dievekepiek daar dit een film is die nogal schatplichtig is aan andere prenten uit het wraak- en boetedoeningsoeuvre. Absolution een volbloedactiefilm noemen is misschien zelfs een ezelsbrug te ver: dit is in de eerste plaats een karakter- annex misdaaddrama waarin er vooral naar de inborst van het hoofdpersonage wordt gekeken.

Die door Neeson vertolkte sloeber is niet meer van de jongste, is een voormalig gevangene en bokser die gebukt gaat onder de strenge opvoeding van zijn vader, die struggelt om terug contact te leggen met zijn eigen dochter en kleinkind, die geworden is tot de handpop van een nieuwe generatie criminelen en die door het vele boksen terminaal geheugenverlies begint te krijgen. Rijdt Neeson op het eind dan verlost en gelouterd op zijn paard de horizon tegemoet? Neen, want hij heeft geen paard. Maar hij slaagt er wel in om zijn onomkeerbaar heengaan toch nog glorieus in te kleuren. De lieverd.

Heel veel personages en verhaaldraden in Absolution, en Moland brengt ze allemaal weliswaar met de juiste toonaard in beeld, maar toch vindt de film geen echte schwung. Omdat we het allemaal al eens eerder hebben gezien waarschijnlijk, en de kruik met clichés ook maar zolang te water kan gaan tot het vel van de beer de voorzichtigheid van de porseleinkast heeft uitgetest. Naast Neeson ook weinig bekende namen in de cast, enkel Ron Perlman komt even langs in een rol die de man ook al ettelijke keren met de ogen dicht heeft vertolkt.

Desalniettemin zullen fans van Neeson en van onthaaste misdaaddrama’s die meer aan de jaren zeventig doen denken dan aan die van nu hier zeker hun gading, goesting en gemoed vinden. Wie goed luistert krijgt er in de achtergrond tijdens een barscène trouwens ook nog een flard van Lene Lovichs Lucky Number bij. Volgend jaar nog eentje, Liam?