Er zijn nog goede mensen op deze wereld. Maar ook veel andere. Die met de handen in de zakken zullen staan kijken wanneer iemand verdrinkt, zullen doorrijden wanneer iemand om hulp vraagt langs de weg of geen vinger zullen uitsteken wanneer iemand in nood verkeert. Schuldig verzuim is nu éénmaal iets wat niet zwaar bestraft wordt in ons Belgenlandje en we leven boven alles toch wel in een heel anonieme wereld. Elk voor zichzelf als het ware. Jessica Martin (Kim Basinger, ja ja ze leeft nog en is straks opnieuw te zien in Door in the floor en Elvis has left the building) heeft geluk dat ze eigenlijk één van die goede zielen aan de lijn krijgt wanneer ze, opgesloten op een zolder plots aan de andere kant de telefoon hoort overgaan. Eigenlijk had ze daarvoor ook al heel wat meeval toen ze een (net niet) totaal vernielde telefoon terug aan de praat kreeg door de eindjes terug aan elkaar te knopen als het ware. Als lerares biologie kan zoiets natuurlijk tellen. Maar de échte ellende begon nog daarvoor wanneer vijf gewapende woestelingen haar huis met geweld binnendrongen, eerst de huishoudster neerschoten en dan Jessica ontvoerden. Nochtans had Jessica die morgen nog haar zoon tot aan de schoolbus begeleid en leek dit het begin te worden van een dag zoals elke andere. Maar nu wordt haar nek flink dichtgesnoerd op een zolderkamer waar ze door Ethan (Jason Statham uit The Transporter) werd achtergelaten en zij heeft er geen flauw idee van waar die het over heeft wanneer hij wil weten waar het verborgen is. Jessica is ervan overtuigd dat dit een vergissing is en men eigenlijk een andere familie op het oog heeft. Later blijkt dat haar echtgenoot een geheim heel goed heeft weten te bewaren en het allemaal heeft ondergebracht op een veilige plaats.

Ryan (Chris Evans uit Sex Academy aka Not another teen movie) is de man die het gesprek van Jessica aanneemt en even later in 'deep shit' zit. Aanvankelijk wil hij wel tien minuten investeren in deze allicht flauwe grap en rijdt naar het Politiekantoor om Jessica de kans te geven een politie-ambtenaar te overtuigen van de ernst van haar situatie. Net op het ogenblik dat Jessica haar verhaal kan doen moeten de mannen van de wet een flink robbertje vechten met enkele slechterikken en Ryan krijgt het toestel terug in zijn handen geduwd. Vierde verdieping zegt men hem (en neen, dit is geen komedie maar een thriller). Maar ook daar meldt men niet thuis en omdat de tijd dringt rent Ryan terug naar buiten want hij wil de ontvoerders een stap voor zijn. Die zijn ondertussen onderweg naar de school waar Jessica's zoon school loopt... Het enige wat Ryan hierna nog kan doen is proberen om de gangsters zoveel mogelijk stokken in de wielen te steken in hun jacht op iets wat hen heel kostbaar lijkt... Als dit je allemaal een heel klein beetje doet denken aan Phone Booth (amai) dan voegen we graag een extra verband tussen die twee films toe. Larry Cohen schreef het scenario voor beide titels (alhoewel dit voor Cellular beperkt bleef tot de eerste versie van het verhaal) en het bundeltje papier kwam jaren geleden terecht op het bureau van één van de hoge pieten bij Sony Pictures. Lauren Lloyd voelde er wel wat voor om hier een film van te gaan maken maar kon haar collega's niet over de streep trekken. Ze werd dan maar een onafhankelijke producenten en contacteerde haar goede vriend Dean Devlin die vroeger al instond voor de productie van ondermeer Independance day en The patriot. Die zag er wél graten in en Chris Morgan was de man die het verhaal moest herschrijven zoals Lloyd en Devlin het zagen in zijn definitieve scenario-vorm. Als locatie voor Cellular koos men Los Angeles, geen voor de hand liggende keuze als je weet dat heel wat filmmakers de laatste jaren andere (soms niet-Amerikaanse) locaties verkozen boven iets wat je zo'n beetje hun eigen achtertuin kunt noemen. Oscar-winnares Kim Basinger werd geselecteerd om de rol te vertolken van de wanhopige moeder die doodsangsten moet doorstaan en blijft hopen dat haar familie nog voltallig is na de ontvoering van haar en haar zoon. Vrij verrassend is dat Chris Evans de belangrijke rol van Ryan kreeg, we zagen hier als gemaksoplossing eerder een Ben Affleck aan de GSM alhoewel het maar de vraag is of die zou kunnen wat Evans hier doet. Alhoewel je ook niet mag overdrijven natuurlijk, producente Lauren Lloyd loopt toch wat te hard van stapel wanneer ze stelt dat Evans het potentieel heeft om de volgende Tom Cruise te worden... Als we het over Evans hebben, dan hebben wij het niet over de 180° of 360°-kunstjes aan het stuur van een vierwieler (want daarvoor kreeg Evans een weekje stunt-rijschool) maar het goed overbrengen van de druk en de verantwoordelijkheid in de precaire situatie waarin hij is verzeild geraakt. Al bij al zo slecht nog niet dus.

Cellular, geregisseerd door David R. Ellis (Final Destination II) is niet onmiddellijk de beste film van het moment maar slaat de bal ook zeker niet mis als film voor een breed publiek. Eén dat niet te veel wil nadenken en niet snel persoonlijke bedenkingen heeft bij sommige scènes noch de gemiste kansen van de protagonisten vlug doorziet. Wie denkt niet bij dit doelpubliek te behoren zal wel wat opmerkingen hebben na afloop van Cellular en houdt dus best rekening met het feit dat Cellular niet echt als film-delicatesse kan beschouwd worden. Wie niét zo kritisch en veeleisend is zal deze hapklare filmbrok met een sprekend gemak achterover drukken.