Alsof de jaren tachtig nooit zijn weggeweest... een film geproduceerd door Joel Silver en geschreven door Shane Black (die hier meteen ook zijn regiedebuut maakt). Black creëerde eind jaren tachtig met de Lethal Weapon-franchise de meest succesvolle actiebuddy-franchise en keerde er een paar keer gretig naar terug met o.a. The Last Boy Scout en midden de jaren negentig met The Long Kiss Goodnight. Dat laatste scenario maakte van Black zelfs de best betaalde scenarioschrijver in Hollywood : hij kreeg er maar liefst 2 miljoen dollar voor. En toen werd het stil. Black was naar eigen zeggen een beetje moe van het bedenken van actiescenario's, en wou iets schrijven met meer inhoud en aandacht voor de personages. Blijkbaar is Black niet goed uit zijn brainstormimpasse geraakt, want Kiss Kiss Bang Bang (de titel alleen al) is nu precies niet de meest doorgedreven karakterstudie van het noordelijk halfrond. Maar door resoluut terug te grijpen naar de hardboiled misdaadverhalen uit de jaren vijftig en door die op een postmoderne manier te kneden naar 2005 (met freeze frames, stilstaande beelden, truukjes van de foor en verwijzingen naar ondermeer Lord Of The Rings) levert hij in elk geval een hoogst entertainend geheel af. En de nihilistische intermezzi die doorheen de film kronkelen als een giftige adder onder het gras maken duidelijk dat Black altijd wel een voorkeur zal blijven hebben voor actiecinema. Black verbergt in elk geval niet waar hij de mosterd haalde : hij deelt zijn film op in hoofdstukken en die krijgen allemaal de titel mee van een Raymond Chandler-roman. De dialogen volgen netjes de trendsetter-wisecracks van Philip Marlowe (ze opende de deur met enkel de radio aan) en het detectiveverhaal volgt mooi de krijtlijnen van het verderf in de onderbuik van L.A. waar Marlowe zich graag in nestelde.

Harry Lockhart Robert Downey Jr., die schijnbaar weet dat deze prent een comeback kan betekenen – hij mag zelfs een liedje kwelen tijdens de eindgeneriek) is een kruimeldief die na een mislukte overval op een speelgoedwinkel op de vlucht slaat en willens nillens deelneemt aan de auditie voor een televisiereeks over een privé-detective. De producer is zo onder de indruk van zijn method acteren dat Harry prompt een verblijfsvergunning voor L.A. krijgt, waar hij school mag lopen bij echte detective Gay Perry Val Kilmer). Het duurt niet lang vooraleer het tweetal verwikkeld raakt in een bizarre zaak die begint met een zelfmoord, escaleert naar moord en uitmondt in een gevecht op leven en dood als de bad guys ook Harry en Perry op hun dodenlijst plaatsen. En dan is er ook nog Memory Faith Lane (Michelle Monaghan), het jeugdliefje van Harry die besluit om de twee speurneuzen een handje toe te steken…

De geschifte voice-over van Robert Downey Jr. maakt al van in het prille begin duidelijk dat “Kiss Kiss Bang Bang” een film is die bewust hip en cool wil zijn, daar soms in slaagt, maar soms ook de bal misslaat. De hardboiled verwijzingen zijn heerlijk, maar sommige dialogen tussen Robert Downey Jr. en Val Kilmer glijden even snel af naar het meer gemoedelijke niveau van “Magnum P.I.”. Feit is dat deze film een verplichte maaltijd is voor actieliefhebbers in het algemeen en voor iedereen die niet teveel wil nadenken tijdens het verorberen van zijn filmische schotels in het bijzonder. Leuk filmpje.