“The Jungle Book” is een logische keuze uit het canon van de animatietitels die ze bij Disney momenteel als live action-traktatie voor de iGeneratie aan het klaarstomen zijn. Dieren lenen zich immers uitstekend voor digitale motion capture-spielereien, en de tekenfilm uit 1967 blijft voor veel oudere kijkers na al die jaren nog steeds een onvervalste brok jeugdsentiment. Wat de kans groot maakt dat ook zij naar een pluchecomplex afzakken om anderhalf uur zoet te zijn met deze update.

Zoet is trouwens het sleutelwoord: deze nieuwe versie van “The Jungle Book” heeft minder kinderziektes dan “Maleficent” en “Cinderella”, en is voorlopig de beste titel uit de huidige golf Disneyupdates. Visueel is alles top: de dieren zijn levensecht mocap-verbluffend, alle achtergronden digitaal en fotorealistisch gerenderd. De volledige film werd opgenomen op een soundstage in Los Angeles, en de acteur Neel Sethi en een verdwaalde figurant zijn zowat de enige echte elementen uit de prent. Het kleuren- en dieptebad waarmee alles in beeld is gebracht laat zich in een woord samenvatten: mooi. Of zoet. En alles vond onmiddellijk een publiek. In Amerika klokte de prent na een weekend netjes af op een recette van meer dan honderd miljoen dollar.

Scenarist Justin Marks houdt zowel Rudyard Kiplings bronmateriaal als de animatieversie in eer. Sommige dieren uit de 1967-versie zijn niet van de partij (slecht nieuws voor fans van de gierende Beatles), andere zijn nieuw (wees welkom neushoorn, gordeldier en stekelvarken). Er is zelfs ruimte gelaten om de klassieke en geliefde liedjes “The Bare Necessities”, “I Wanna Be Like You” en “Trust In Me” in de mix te krijgen, zonder er een echte musical van te maken. Aan de plotmachinaties is weinig tot niets veranderd: Mowgli is een jongen die in de jungle wordt opgevoed door een roedel wolven en gevaar loopt omdat tijger Shere Khan hem met huid, haar en lendendoekje wil opvreten daar kleine mensen groot worden en grote mensen het vaak op tijgers hebben gemunt. Moeten hem zien te beschermen tegen de scherpe klauwen van de gestreepte predator: beer Baloo en panter Bagheera.

Scriptgewijs werden geen risico’s genomen en de adaptatie volgt de gekende materie heel slaafs. Als volwassen kijker ben je daardoor in de eerste plaats nieuwsgierig om te zien hoe mijlpaalscènes als de ontmoeting tussen Mowgli en Baloo en de confrontatie met de primaten van Koning Louie en zijn hipsterbaardhofhouding hier worden nagebootst. Behalve voor de allerkleinsten is “The Jungle Book” anno 2016 eerder een opnieuw bezoeken van vertrouwde taferelen dan het ontdekken van iets nieuws. En het verhaal is ook niet altijd even sterk gefocust. De dood van Akela bijvoorbeeld komt in een flits voorbij: wie net in een neuskeutelgevecht is verwikkeld, loopt grote kans het schielijk overlijden te missen.

Die scenario-opmerkingen zijn gelukkig grotendeels spijkers op laag moeraswater. Het is en blijft heerlijk sudderen in dit digitale bad. Ook omdat de sterrencast impressionant is. Bill Murray als Baloo, Ben Kingsley als Bagheera, Idris Elba als Shere Khan, Christopher Walken als Louis, Lupita Nyong’o en Giancarlo Esposito als wolvenkoppel en Scarlett Johansson als de hypnotiserende Kaa … staaltjes sublieme casting. Vooral Murray is hilarisch als de inventieve lieve lippenbeer who naps a lot. Walken amuseert zich eveneens zichtbaar als swingende aap. Debutant Neel Sethi moet trouwens niet onderdoen voor de grote sterren en zet een geloofwaardige en aimabele Mowgli neer. Wie met zijn kroost naar een Vlaams nagesynchroniseerde versie wil, is er trouwens aan voor de moeite. De Disneystudio’s lieten immers geen Nederlandstalige versie maken, omdat de film toch iets te spannend is voor de allerkleinsten. Een beslissing die ze ook namen voor “Maleficent” destijds. Vanuit cinefiel oogpunt is dat goed nieuws: hoe meer mensen de originele stemmen horen, hoe beter. En de mama’s en papa’s moeten het verhaal aan hun allerkleinste spruit dan maar op fluistertoon vertellen.
 

Regisseur Jon Favreau (“Iron Man 1 & 2”, “Cowboys and Aliens”) houdt de hele queeste in mooie familiefilmbanen. Disneycynici die hun vitrioolmodus al hadden geactiveerd, zijn er aan voor de moeite en mogen in een hoek zitten mokken. Al dan niet in stilte. Zij en wij zijn in elk geval nog niet verlost van de Kiplingadaptaties. Het staat zo goed als vast dat Favreau gaat tekenen voor de onvermijdelijke sequel, en intussen werkt Andy Serkis in alle stilte verder aan zijn adaptatie van “The Jungle Book” die in 2018 in digitale kannen en kruiken moet zijn. Ook met een interessante cast trouwens: Christian Bale als Bagheera, Benedict Cumberbatch als Shere Khan, Cate Blanchett als Kaa en Andy Serkis zelf als Baloo. Of het publiek dan paraat zal zijn om nog maar eens naar het verhaal van Mowgli te gaan kijken, blijft voorlopig koffiedikkijken.