Voilà, ze kunnen terug een fles of vijfendertigduizend kraken bij Marvel en Disney ... hun vorige samenwerkingen zorgden reeds voor overvolle zalen, en zwart paard Guardians of the Galaxy doet het zowaar nog beter met nog astronomischer recettes. Na het optrekken van het zomerblockbusterstof zullen deze guardians zelfs Transformers: Age Of Extinction tegen het canvas gemept hebben. De perceptie dat de beschermers van de galaxie minder zouden scoren omdat de personages enkel bij die hard Marvelfans bekend waren, wordt dus van meet af aan resoluut ontkracht. Ook de reviews in Amerika zijn grotendeels van een Boyhood-achtige proportie. Met andere woorden, er komt een sequel. In de zomer van 2017 om precies te zijn.

De Guardians of the Galaxy verschenen voor het eerst in een Marvelcomic in 1969. In januari, in het achttiende volume van de reeks Marvel Super Heroes. Een eigen reeks kregen ze niet, maar af en toe doken ze wel op in een verhaal, gesitueerd in een alternatieve tijdslijn die bekend stond als 'Earth-691'. De Guardians dommelden vervolgens wat in, en kregen een reboot in 2008, zij het met volledig nieuwe personages. Het zijn die personages die centraal staan in deze filmische adaptatie. Over die adaptatie werd vier jaar geleden voor het eerst gesproken door Kevin Feige, hoofd van de Marvelstudio’s. Nicole Perlman kreeg de taak een scenario te schrijven. Perlman maakte sinds 2009 deel uit van het schrijversteam van Marvel en schreef daarvoor reeds zonder vermelding mee aan een van de drafts van Thor. Momenteel is ze betrokken bij de standalone-film rond het personage van Black Widow. In 2012 kreeg James Gunn (Slither, Super) de eer en het genoegen om Guardians of the Galaxy te regisseren en hij nam meteen ook grote delen van het toen nog kneedbare script voor zijn rekening.

Gunn levert een werkstuk af dat qua toon ongelooflijk dicht bij George Lucas' originele Star Wars-trilogie zit. Sommige hommages zijn zelfs bijna plagiaat te noemen: de Millennium Falcon heet hier Milano, en het chick fight in de climax lijkt wel gechoreografeerd met lasersabels binnen handbereik. Guardians of the Galaxy moet je dus zeker niet gaan zien voor de zware thematiek: niet dat iemand dat waarschijnlijk van plan zal zijn, maar soit ... wie dat toch wil, doet er in elk geval goed aan de beginscène niet te missen. Coole held van Guardians of the Galaxy is de zelfverklaarde Star-Lord Peter Quill (Chris Pratt). Als kind ontvoerd door ruimtepiraten en sindsdien uitgegroeid tot een vrijbuiter met een hoog Han Solo-gehalte. Wanneer hij op een grauwe planeet een mysterieuze bol (The Orb) steelt, zet hij een plot in werking waarin ene Ronan met die Orb en de daarin verborgen onsterfelijkheidsstenen de planeet Xandar wil vernietigen. Algauw maakt jan en alleman jacht op de Orb en ziet Quill zich genoodzaakt om een team te vormen met wasbeer Rocket (Bradley Cooper in performance capture modus), wandelende boom Groot (Vin Diesel in dezelfde modus), wraak zoekende groene babe Gamora (Zoë Saldana) en niet al te snuggere krachtpatser Drax The Destroyer (worstelaar Dave Bautista) om Xandar van de ondergang te redden.

Verhaaltechnisch is alles zeer primair en weinig vernieuwend, en dat geldt ook voor de uitwerking. Hier en daar mocht de plot wat strakker en de slechteriken wat minder generiek (oppertiran Thanos die al even te zien was in The Avengers verschijnt eveneens op het toneel). In het begin zoekt Gunn duidelijk nog wat naar de juiste weg: de scène waarin Quill nog als tienjarige ukkepuk op de aarde vertoeft gaat abrupt over in een nogal saaie actiescène die zich zesentwintig jaar later afspeelt. Meer duiding over Quills afkomst krijgen we ongetwijfeld in de sequel. Het is eigenlijk pas nadat de vijf hoofdpersonages elkaar hebben ontmoet en willens nillens elkaar gezelschap moeten verdragen dat het vuur in de pan slaat en Gunn de juiste trappers vindt.

Echte verwondering weet deze rock ’n roll superheldenverzameling (met heel wat seventiesdeunen op de soundtrack trouwens) echter nooit op te roepen, gedeeltelijk omdat we het allemaal al eens eerder hebben gezien. Toch blijft deze prent na de lome start aardig overeind, zeker binnen de contouren van het zomerblockbusterentertainment. Het feit dat de humor primeert op zware issues en de actie opvallend kindvriendelijk blijft zijn eveneens pluspunten. Of hoe het vooralsnog wachten blijft op de eerste echte baggerworp van de huidige lichting Marvelfilms.