Boyhood (Blu Ray)

Meesterwerk
Boyhood (Blu Ray)
2014
28/11/2014
Blu-ray
165 minuten
drama
16:09

acteur/actrice (10)

Patricia Arquette Patricia Arquette →  Moeder
Ethan Hawke Ethan Hawke →  Vader
Ellar Coltrane →  Mason
Lorelei Linklater →  Samantha
Elijah Smith →  Tommy
Steven Prince →  Ted
Bonnie Cross →  Leraar
Sydney Orta →  Leerling basisschool
Libby Villari →  Grootmoeder
Jamie Howard →  Mindy

regisseur (1)

Richard Linklater Richard Linklater
Boyhood

Zoals voorspeld deze zomer bij de bioscooprelease van “Boyhood”: de kans dat er dit jaar een film in de zalen zou komen die meer universele lof krijgt dan deze bijna drie uur durende worp van Richard Linklater, was klein. En inderdaad: in bijna elk jaaroverzicht van eender welke cinefiel of cinefiele site staat ‘Boyhood’ bovenaan of bijna bovenaan. En wie hem niet opneemt in het overzicht, geeft hem op zijn minst een eervolle vermelding.
Mochten wij een lijstje maken – wat we niet doen, wegens altijd toch te moeilijk of te abstract en net die ene klassieker niet gezien – dan zou hij in elk geval in de top drie staan. En wie weet ja, misschien ook op de eerste plaats. Zo groot is de impact van deze prent waarbij – naar het schijnt – heel wat mannen last hebben van stof in het oog. Of het nu al dan niet de beste titel van dit jaar is, doet er eigenlijk niet toe. Het is in elk geval een meesterwerk. Een conclusie die blijft nu we de film in de thuisbioscoop opnieuw hebben bekeken.

“Boyhood” werd gefilmd over een tijdsspanne van twaalf jaar, en toont het opgroeien van Mason (Ellar Coltrane) van zijn zesde tot zijn achttiende. Geen verschillende acteurs dus die Mason vertolken, maar de echte Ellar Coltrane die ouder wordt. Idem dito voor Patricia Arquette en Ethan Hawke - en alle andere acteurs die in verschillende segmenten optreden. Niet dat Linklater twaalf jaar non-stop met dit project bezig was: meestal werd er gewoon tijdens een paar dagen in de zomer gefilmd. In totaal goed voor zo’n veertig dagen opnamewerk, zij het gespreid over twaalf jaar. ’t Mag misschien een gimmick zijn, het is er een met ongelooflijk veel kracht. Het scheelt echt wel dat je naar mensen kijkt die echt ouder worden en niet naar verschillende acteurs die hetzelfde personage vertolken. Of naar dezelfde acteurs met ouderdomsmake-up. De Ethan Hawke en Patricia Arquette die je in het begin te zien krijgt zijn daadwerkelijk twaalf jonger dan die op het eind. Niet de eerste keer dat Linklater experimenteert met het begrip tijd (zie de trilogie “Before Sunrise”, “Before Sunset” en “Before Midnight”), alleen bundelt hij het ditmaal in één film en niet over drie titels die gespreid het vlieden van de tijd toonden met ouder geworden personages.

Boyhood

Waar in de “Before”-trilogie liefde en verlangen centraal stonden, gaat “Boyhood” in de eerste plaats over het opgroeien. Tijdens een meanderende speelduur van bijna drie uur (en dat is geen minuut te veel, trouwens) zien we hoe Mason zijn jeugd beleeft. Hij doet dat in een gezin waarvan de moeder (Patricia Arquette) en vader (Ethan Hawke) scheiden. Samen met zijn zus Samantha (vertolkt door Richard Linklaters eigen dochter) blijft hij bij zijn moeder wonen, zijn vader ziet hij soms zelden, soms vaak. Mason slaat zich een weg doorheen de 'slechte keuzes van ersatzvaders' waar moeder Olivia voor valt, wordt groot, pubert en komt uiteindelijk op het punt waarop hij op eigen vleugels verder moet.

Boyhood

En dat is het eigenlijk zowat. “Boyhood” gaat ogenschijnlijk over niets, maar gaat eigenlijk over veel, om niet te zeggen alles. De essentie van het jonge leven zowaar. Ronduit prachtig is de vaststelling dat Linklater geen heil zoekt in bewust geforceerd-dramatische scharniermomenten. Geen sterfgeval in de familie, niemand die het slechte pad opgaat, geen zwaar aangedikte levenslessen. Linklater gaat voluit voor introspectie: de relatie van Mason met zijn zus, met zijn gescheiden ouders, de eerste en latere verliefdheden, de groei van onbekommerde jongen op een schommel tot een leven in vraag stellende tiener op de drempel van volwassenheid … Linklater ramt er nergens en nooit iets in, en laat alles volkomen natuurlijk en op een menselijke manier in elkaar overvloeien. Dat levert geen narratief gestructureerd geheel op, eerder een wondermooie en los geconstrueerde babbelcarrousel waarin de cast eigen inzichten en bevindingen mocht toevoegen. Kijkers die alles van a tot z uitgetekend willen zien, komen van een kale kermis thuis: “Boyhood” gaat over wat leeft in het hart van de personages. Een relatie wordt eerder gekenmerkt door lange dialogen dan door kus- en streelscènes op de tonen van commerciële radiohits. Personages verdwijnen vaak voor lange tijd uit beeld (Ethan Hawke bijvoorbeeld), maar telkens als hij een scène mag delen met zijn filmzoon knetteren de emoties van het scherm. Ook de soundtrack is verzorgd en met liefde uitgekozen. De Beatles krijgen een mooi eerbetoon, het werk van Wilco wordt ontleed (enfin, toch minstens een nummer) en tijdens de eindgeneriek nodigt Arcade Fire uit ten dans.

Het resultaat is een in alle geledingen fascinerend meesterwerk dat bij elke visie nieuwe details openbaart en er zelfs in slaagt om per kijkbeurt nog mooier en warmer te worden. De ontroerend breekbare en kippenvelveroorzakende eindobservatie is er trouwens eentje om in te kaderen. Alleen al voor die laatste minuut - de meest rechtgeaarde cinemalevenswijsheid sinds Stampertjes “If you can’t say something nice, don’t say nothing at all” - is “Boyhood” verplichte kost voor iedereen die film en het leven een warm hart toedraagt.

De film mag dan magistraal en fabuleus zijn, hoe minder er over de extra’s wordt gezegd, hoe beter. Een featurette van hoop en al drie minuten die eigenlijk niets meer is dan een veredelde trailer is een compleet te verwaarlozen toevoeging. Stampertje zou zeggen “if you can’t show something nice, don’t show nothing at all”.

Alex De Rouck
Slecht
Extra informatie
Featurette (2’ 32”), Trailer (1’ 43”)