Glenn Close werd geboren op 19 maart 1947 in Greenwich (Connecticut). Haar familie maakte al van bij haar geboorte deel uit van de Evangelische groep Christenen die onder de naam ‘Moral Rearmament’ gekend waren. Niet dat Glenn er veel sympathie voor had want ze had het ooit over een cult.

Glenn Close trok gedurende maar liefst vijf jaar op met ‘Up With People’, een bijzonder conservatieve vereniging die het vooral van zijn zang en dans moest hebben. Maar het bracht uiteindelijk toch niet wat Glenn Close er zelf van verwachtte waarna ze ging studeren aan het ‘William and Mary College’ en toneel koos als hoofdvak/specialisatie.
Toen ze te zien was in het stuk “Barnum” (op Broadway) was het regisseur George Roy Hill die zo onder de indruk was van haar kunnen dat hij prompt haar langspeelfilmdebuut aanbood in zijn film “The World According to Garp” waar ze de rol vertolkte van Robin Williams' moeder. Met succes want voor haar rol in “Garp”, gereleased in juli 1982, werd ze prompt genomineerd voor een Oscar voor Beste Actrice in een Bijrol ! Het bleef niet bij die ene onderscheiding want later volgden nog nominaties voor “The Big Chill” van Lawrence Kasdan, “The Natural” van Barry Levinson met Robert Redford, “Fatal Attraction” (je weet wel, de ‘one night stand’ met Michael Douglas) en het kostuumdrama “Dangerous Liaisons” waar ze overigens ook een BAFTA-nominatie voor kreeg. Voor haar werk in “The Real Thing”, “Death and the Maiden” en “Sunset Boulevard” kreeg ze dan weer een Tony Award.

Andere films met Glenn Close zijn ondermeer “Hamlet” van Franco Zeffirelli, “The House of the Spirits” van Bille August”, “The Paper” van Ron Howard, “101 Dalmatians” (als Cruella De Vil), “Air Force One” van Wolfgang Petersen met Harrison Ford, “The Stepford Wives”, “Nine Lives” die in 2005 nog de ‘Officiële Selectie’ haalde op het Filmfestival van Sundance, enz…

Zoals het een grote actrice past was ook Glenn Close af en toe te horen in films. Zo zorgde ze dus voor het stemmetje bij één of andere personage in films als “Hoodwinked”, “Tarzan “, “Tarzan 2” en “Roberto Benigni’s Pinocchio”. In de documentaire “Anne Frank Remembered” zorgde ze dan weer voor de vertellende stem…