Mag ingeboekt worden bij de journaalposten van het grootboek der geslaagd actievertier: The Accountant 2. En dat is iets waar de voorganger negen jaar geleden niet in slaagde. Een bank vooruit en een knuffel van de jufmeester of meesterjuf dus voor alle betrokkenen.

Voor J.K. Simmons was de sprong die hij samen met Ben Affeck, Jon Bernthal en Cynthia Addai-Robinson van de eerste naar de tweede Accountant mocht maken maar een kleine. Een klein kwartier ver in de sequel en Jonathan Kimble ligt al in het lijkenhuis. En zijn dood is de lijm die de andere drie samenbrengt. Hun gezamenlijk doel: zijn moordenaar(s) vinden en de dader(s) linea recta naar het hellevuur sturen. Geen spoiler: dat lukt.

The Accountant 2 deelt behalve die vier acteurs ook regisseur Gavin O’Connor en scenarist Bill Dubuque. In 2016 kwamen die op de proppen met een ietwat warrige actietriller die gebukt ging onder verklarende flashbacks en een weinig boeiend mysterie, nu kiezen ze voor een rechtlijnige actiethriller die beter in het vel zit. En die eerder in de jaren negentig lijkt thuis te horen dan in het jachtige nu. Al is er in het midden wel een heel geinige hackingscène die in de jaren negentig nog je reinste sciencefiction zou zijn geweest.

Waterdicht is de plot geenszins, maar hij houdt wel steek in het genre van overplotte actiefilms. En er is zelfs ruimte voor geestige entendres tussen de beduidend amusant op dreef zijnde Affleck en Bernthal. Aan het eind van The Accountant leek het wat raar om er een vervolgstaart aan te hangen, maar kijk … na dit vrolijk kwispelend vervolg lijkt het zowaar logisch dat The Accountant 3 er continuïteitsprincipegewijs ook wel eens zal van komen. En misschien valt daar zelfs meer dan vijftien zinnen over te schrijven. En te lezen.