Cesare Zavattini deed zijn eerste professionele ervaring op als journalist en als redacteur bij kindermagazines.  Begin de jaren ’30 schreef hij zijn eerste kortverhalen en romans, voor zijn eerste scenario was het wachten tot 1935.

Na de tweede Wereldoorlog was hij bijzonder nauw verbonden met het Italiaanse neorealisme.  Hij schreef er niet alleen theoretische stukken over maar ook filmscenario’s die nauw aansloten bij deze beweging die dan in volle opgang was.  Dit vertaalde zich ook in een nauwe samenwerking met regisseur Vittorio De Sica.  Zo schreef Zavattini onder andere het scenario voor I bambini ci Guardano aan het begin van hun 30 jaar lang durende samenwerking.  Die werd afgesloten met zijn bijdrage aan Una breva vacanza.  En de bekendste scenario’s dateren van de periode daartussen : Sciuscia, Ladri di biciclette en Umberto D.