Haar grootvader George Lansbury was pacifist en tevens leider van de Labour-partij, haar vader Burgemeester van Poplar, een deel(gemeente) van Londen, haar moeder was toneel- en filmactrice Moyna MacGill.

Angela Lansbury werd aan het begin van de Oorlog geëvacueerd  naar Amerika, volgde er toneelschool aan de Feagin School of Dramatic Arts in New York maar werkte er om rond te komen ook als verkoopster. Ze trad korte tijd op in een nachtclub in Montreal maar trok dan samen met haar moeder naar Hollywood waar MGM haar een langetermijncontract aanbood.

Gaslight (1944) van George Cukor was haar eerste film, één waarin ze de rol vertolkte van een sexy dienstbode, goed voor een Oscar-nominatie (!).  En dat leek nog maar het begin want kort hierna speelde ze op een weer heel overtuigende manier de rol van de smoorverliefde, oudere zus in National Velvet. In 1945 was ze te zien in The Picture of Dorian Grey (1945) waar ze als dakloze The Little Yellow Bird zong. Haar moeder had overigens ook een rol in de film. Dat zingen was trouwens niet de laatste keer, in de musical Till the Couds Roll By (1946) zong ze How D'ya Like to Spoon With Me?

Andere rollen die het vermelden waard zijn: die als keiharde krantenmagnaat in State of the Union en die van de moordlustige Mw. Iselin, de manipulatieve moeder van Laurence Harvey in The Manchurian Candidate.

Al van in het begin van haar carrière leek Angela Lansbury af te stevenen op een heuse typecasting als dominante vrouw, meestal ouder dan ze in werkelijkheid was, meestal in onsympathieke rollen.  Dat eerste wordt bevestigd met haar rol in The Manchurian Candidate (1962) waar ze de rol speelt van de moeder van Laurence Harvey die in werkelijkheid slechts drie jaar jonger was dan haar… In Blue Hawaii speelde ze de rol van de moeder van Elvis Presley.

Maar Angela Lansbury liet ook het toneelwerk niet links liggen.  Zo was ze van eind de jaren ’50 tot eind de jaren ’70 regelmatig te zien op Broadway.  A Taste of Honey was één van haar grotere successen terwijl ze voor Mame (1966), Dear World (1969), Gypsy (1975) en Sweeney Todd elke keer een Tony Award kreeg voor Beste actrice in een musical. Naast de Oscarnominaties die ze kreeg won Angela Lansbury vijf keer een Tony Award en zes keer een Golden Globe. Ze werd maar liefst achttien keer genomineerd voor een Emmy!

In 1984 koos Lansbury voor een nieuwe fase in haar overigens toen al heel succesvolle carrière.  Ze nam de rol op van Jessica Fletcher (geïnspireerd door Agatha Christie’s Miss Marple) in de bijzonder succesvolle televisie-serie Murder She Wrote, één van de meest bekeken programma’s halfweg de jaren ’90 waardoor ze nog beter bekend raakte bij het Amerikaanse publiek. Straf is wel dat ze van 1985 tot 1996 elk jaar genomineerd werd in de categorie Outstanding Lead Actress in a Drama Series, voor deze rol won ze vier keer een Golden Globe.

Angela Lansbury heeft meermaals de uitreiking van de Emmy’s en de Tony’s gepresenteerd.

Zij was ook de bezieler van Positieve Moves (1988) die bestond uit een videocassette én een boek om door middel van oefeningen en adviezen positiever door het leven te gaan en stap per stap je levensstijl wat aan te passen.

In 1994 ontving Lansbury van koningin Elizabeth de onderscheiding Commander of the Order of the British Empire.

Lansbury heeft ook meerdere keren haar stem uitgeleend voor een personage in een animatiefilm. Ze deed dit voor Beauty and the Beast (1991) en Anastasia (1997).

Toneel loopt als een rode draad door de levensloop van Angela Lansbury. Zo keerde ze in 2007 terug naar het toneel waar ze te zien was in de show Deuce. Daarin speelt ze een gewezen professionele tennisspeelster die terug in contact komt met haar vroegere partner in het dubbelspel, een rol vertolkt door Marian Seldes. In 2009 was ze te zien op Broadway in Blithe Spirit van Noel Coward, een toneelstuk over een man die gekweld wordt door de geest van zijn ex-vrouw, ze kreeg voor haar rol een Tony Award voor Beste actrice in een bijrol waardoor ze op een hetzelfde totaal aantal gewonnen Tony's uitkwam als Julie Harris. In 2010 werd ze opnieuw genomineerd voor een Tony Award toen ze samen met Catherine Zeta-Jones te zien was in de revival van A Little Night Music van Stephen Sondheim.

Lansbury is in de periode 1945-1946 negen maand (!) getrouwd geweest met acteur Richard Cromwell om dan in 1949 met filmproducer Peter Shaw in het spreekwoordelijke huwelijksbootje te stappen die vanaf dan actief bezig was met de begeleiding van haar carrière.  Samen hebben ze drie kinderen waaronder Deirdre en Anthony alsook een aantal kleinkinderen. Zoon Anthony was overigens meerdere keren regisseur van dienst voor Murder, She Wrote. Lansbury’s jongere tweelingbroers Edgar en Bruce Lansbury (°12/01/1930)  zijn producers.

En in 2013 ging Angela Lansbury mee op een Driving Miss Daisy tournee doorheen Australië en dat gedurende maar liefst zes maanden, James Earl Jones en Boyd Gaines waren toen enkele van haar tegenspelers.