Saturday Night Fever with Cowboy Boots. Meer dan deze zinsnede heb je niet nodig om te weten welk vlees je in de kuip hebt met Urban Cowboy.

De Tony Manero van dienst is Bud Davis. Die verhuist van Texas naar Houston om er bij zijn oom in een olieraffinaderij te werken, in de hoop zo wat te kunnen sparen om een stuk grond in zijn thuisstee te kunnen kopen. In Houston wordt hij halsoverkop verliefd op cowgirl Sissy, en vooraleer je I’m a Woman’s Men, No Time Talk kan neuriën zijn de twee al gehuwd en wonen ze samen in een wooncaravan. Het wordt een relatie met vallen en opstaan, zeker als Bud helemaal verslaafd geraakt aan de staartbeenontsierende kunde van het rijden op een mechanische stier.

Ruw aan de haak gewogen bedient Urban Cowboy zich van een tweestuiversplot. Wie de weegschaal wat nader bestudeert, ziet echter een fraai vormgegeven milieuschets. Regisseur James Bridges bijt zich met verve vast in de cowboysubcultuur en gelooft duidelijk oprecht in de passie van de personages die hij opvoert. Bud en Sissy zijn trouwens gebaseerd op een bestaand echtpaar, door journalist Aaron Latham opgevoerd in het artikel The Ballad of The Urban Cowboy: America’s Search for True Grit dat hij in 1978 voor het tijdschrift Esquire schreef. Bridges en Latham distilleerden samen een filmplot uit Lathams research in het milieu van de ‘stedelijke cowboy’.

De film deed het meer dan behoorlijk aan de (Amerikaanse) kassa’s en dat had ook een effect op de soundtrack. Net als die van Grease en Saturday Night Fever werd het een megaseller, met een geschatte verkoop van ruim drie miljoen exemplaren. In die optiek was Urban Cowboy ook exemplarisch voor het salonfähig maken van popcountrydeunen en -riedels bij een groot publiek.

John Travolta liet de hoofdrol in American Gigolo aan zich voorbijgaan om in Urban Cowboy aan te treden. Tijdens het schrijven van het scenario hadden Bridges en Latham oorspronkelijk Dennis Quaid voor ogen. Ook Gary Busey werd gepolst, maar die liet de rol passeren. Een beslissing die hij later publiek betreurde. Travolta ging alvast niet over een nacht ijs. Hij oefende twee maanden exhaustief op een mechanische stier die hij bij zich thuis had laten installeren, zodat hij alle stunts zelf kon uitvoeren. Voor de Sissy-rol werd toepasselijk aan Sissy Spacek gedacht, maar het boterde niet echt tussen haar en Travolta. Producer Robert Evans ijverde voor Michelle Pfeiffer en vond Debra Winger niet aantrekkelijk genoeg. Niet naar de zin van Bridges, die er hevig voor lobbyde om Winger toch aan boord te houden.

De nachtclubscènes werden opgenomen in een echte nachtclub in Pasadena. Niet zomaar een nachtclub: de grootste ter wereld volgens het Guinness Book of Records. Al is hij dat nu niet meer: het gebouw ging bankroet in 1989 en brandde later volledig af. Tussen Bridges, Latham en Travolta liep alles gesmeerd: zozeer zelfs dat ze in 1985 opnieuw samenwerkten voor Perfect waarin ze de aerobicscultus onder de zweetbandloep namen.