Liefhebbers van muziekfilms zoals Staying Alive, Flashdance, Footloose en Saturday Night Fever worden verwend. Al deze films kan je nu kopen op dvd. Eén van de opmerkelijkste onder deze vier is ongetwijfeld Saturday Night Fever, dé film waarin John Travolta de kijker leert dansen, en dé film die instond voor de opmars van de soundtrack.

De prent was in 1977 voor velen een inspiratiebron, en vandaag is dat niet minder. Denk maar aan de videoclip van Zita Swoon voor Disco. En geef maar toe, we hebben op een fuif allemaal al eens de wereldberoemde pose van Travolta aangenomen. Je houdt het bijna niet voor mogelijk dat zijn personage Tony Manero overdag in een verfwinkel werkt, en zich 's avonds ontpopt als de Fred Astaire van de disco. De dansvloer is voor hem de enige plaats waar hij de dagelijkse beslommeringen uit het leven even kan vergeten.

De tweede peiler van deze film is de soundtrack. Roger Stigwood wordt beschouwd als de peetvader van de kruisbestuiving tussen muziek en film. Hij zag de soundtrack als een bijkomend product dat je kan verkopen. Wie verliefd wordt op de film wil daarvan een aandenken, en een soundtrack is ideaal. Dankzij hem werden uit de soundtrack van Saturday Night Fever acht superhits gehaald, waaronder Night Fever, Staying Alive en How Deep Is Your Love. En daardoor kende iedereen ook de Bee Gees. Voor opvolging werd onder meer gezorgd door muziekfilms zoals Flashdance, Fame en Footloose.

Dankzij Stigwood bereikten kwalitatief minder geslaagde films toch nog een publiek. Hij zorgde ervoor dat het vaak niet langer draait om de meerwaarde die het nummer de film aanbiedt, maar wel of het klinkt als een hit of niet. Door tal van uitgekiende marketingtechnieken horen we overal het bewuste nummer en worden we als het ware gehersenspoeld om van het nummer te houden en het uiteindelijk te kopen. En laten we eerlijk zijn, het werkt. Elke liefhebber van soundtracks moet nu eenmaal die van Saturday Night Fever in huis hebben.

De extra's op deze dvd zorgen ervoor dat de film een documentaire an sich wordt. Voor Travolta blijft deze film bijzonder, want zijn vriendin verloor tijdens de productie haar strijd tegen borstkanker. Andere donderwolken rond de productie waren dat John G. Avildson (Rocky) oorspronkelijk de regie zou doen, maar door meningsverschillen met Travolta werd hij 2 weken voor de start van de opnames vervangen door John Badham (Drop Zone). Travolta was over de oorspronkelijk montage ook niet te spreken, omdat zijn dansscènes grotendeels waren weggeknipt. Gelukkig mocht hij zelf in de montageruimte kruipen en de shots kiezen die hij absoluut in de film wou hebben. Alsof dat allemaal nog niet genoeg was ontstond na de opnames uit het niets een grote haatcampagne rond disco. Tegen alle verwachtingen in werd de film toch nog een groot succes, en meteen ook een belangrijk onderdeel van onze filmgeschiedenis.