Met een gegeven dat soepel genoeg is om zelfs de gehardste cynicus te ontdooien is Sleepless in Seattle een van die films die op z'n dooie gemak voor volle zalen zorgt. Getuige daarvan de toprecette die de prent in de voetsporen van Jurassic Park bij elkaar sprokkelde in Amerika.

Sam Baldwin (Tom Hanks) is een weduwnaar die anderhalf jaar na de dood van zijn vrouw nog steeds niet over het verlies heen is en er met zijn achtjarig zoontje Jonah het beste van probeert te maken.  Wanneer Jonah een nachtelijk, 'menselijk' radioprogramma opbelt en Sam tegen zijn zin zijn verhaal vertelt, verovert hij het hart van de vrouwelijke luisteraars.

Eén van hen is Annie (Meg Ryan), een journaliste uit Baltimore die geraakt wordt door de diep romantische gevoelens die Sam voor zijn vrouw koesterde.  Het spookt zelfs zodanig door haar hoofd dat ze begint te twijfelen aan haar nakend huwelijk met verloofde Walter.

Liefde op afstand met andere woorden, al zal de ontknoping voor niemand echt een verrassing zijn...  Sleepless in Seattle bezwijkt bijna onder zijn laat-het-ons-even-superromantisch-maken bagage. Niet alleen zijn Hanks en Ryan op hun zoeterig overtuigendst, er is ook het onontbeerlijke kind om de tedere gevoelens aan te wakkeren, om de haverklap wordt een klassiek liefdeslied op de klankband gegooid en de locaties  variëren van lieflijke strandtaferelen tot smachtende blikken onder een wolkenloze sterrenhemel.

Het lijkt wel alsof regisseuse Nora Ephron (scenariste van When Harry Met Sally) in een speeltuin verzeild is geraakt en niet naar huis wil voor ze elk tuig uit de scharnieren heeft gerukt.  Subtiel is Sleepless in Seattle dus zeker niet, het blijft wel poeslief en hoogst vertederend.