De reis door de ruimte loopt voor Taylor, Dodge en Landon anders af dan verwacht. Hun ruimteschip landt in zee en met wat moeite slaagt het trio er in om het vasteland te bereiken. Bij tijdsreizen blijft de tijd vanzelfsprekend niet stilstaan maar worden de astronauten op fysiek vlak ook niet ouder (de technologie weet je wel...). Net voor Taylor als laatste de tunnel ingaat op weg naar een reddingsboot die op hem wacht bemerkt hij dat de drie in plaats van het jaar 2603 in 3978 blijken terechtgekomen te zijn. Van de planeet waarop ze zijn terechtgekomen is heel weinig bekend en bestaat blijkbaar enkel uit enorme rotsformaties. volgens een snel gemaakte berekening zou men zo'n 320 lichtjaren van de planeet Aarde verwijderd zijn... Maar dan staan de drie astronauten oog in oog met een grote groep primitief levende mensen. Veel hebben ze letterlijk niet om het lijf en spreken kunnen ze blijkbaar (nog) niet. Tot het geschal van een hoorn hen op de vlucht slaat en blijkt dat het mensapen zijn die jacht maken op hen. Enkel Taylor kan ontsnappen maar zijn vlucht is maar van korte duur.

In tegenstelling tot de meute opgejaagde wilden blijken de apen wél geciviliseerd te zijn, ze kunnen spreken en lijken een eigen gemeenschap gevormd te hebben. Een omgekeerde versie van de evolutie-theorie dus, waarin de apen een zekere cultuur hebben en de mensen de dieren zijn die dus ondergeschikt zijn aan de apen en onderworpen worden aan tests en experimenten en in kooien werden gevangen gehouden.

Héél belangrijk opnieuw bij een film als deze is die te plaatsen in de film-tijdsgeest van lang geleden. En vooral niet te vergeten dat we hier spreken over 1968... Toen werden nog films gemaakt op een volledig verschillende manier dan nu, toen kon men nog niet de speciale effecten creëren zoals dat nu mogelijk is, waren er geen of nauwelijks prachtige soundtracks (alhoewel dit toch wel werk is van Jerry Goldsmith) maar moesten het slagwerk en wat tromgeroffel helpen om de spanning in de film te helpen opbouwen. Niet vergeten trouwens dat de film destijds een Oscar-nominatie kreeg voor de soundtrack (!) en de kostuums. Met dit in het achterhoofd krijgt deze klassieker toch nog enige waarde. De apen zagen er voor die tijd filmtechnisch al bijzonder goed uit terwijl de binnen-decors dan weer de look hebben van ??n of andere Flintstone film. John Chambers die verantwoordelijk was voor de make up kreeg destijds dus meer dan verdiend een speciale Oscar van Walter Matthau die bij de uitreiking trouwens vergezeld was van een echte aap... Daarenboven kan je niet ontkennen dat van deze Apen-film(s) zelfs na verschillende decennia toch nog heel wat is blijven hangen...

Na pakweg 35 jaar is deze film dus voor het eerst op DVD verkrijgbaar. De beeldkwaliteit is het medium DVD waardig maar op het vlak van klank kan je natuurlijk niet verwachten dat men er het beste Dolby Digital 5.1 klankspoor van de laatste jaren kon uitsleuren. Veel meer dan wat geluid uit alle kanalen mag je dan ook niet verwachten. De (apen)liefhebbers krijgen op de '2 Disc Set' een extra schijfje waar ze voor een tijdje zoet mee zijn.

Alhoewel... schijn bedriegt en zo zoet is het geheel niet. Posters, tekeningen, merchandising en trailers zijn misschien nog interessant maar de meeste extra's zijn dat helemaal niet. De 1967 presentatie bijvoorbeeld is gewoon waardeloos, net als de dailies and the outtakes van sc?nes die de film niet haalden. We hebben er echt geen boodschap aan om al die andere takes te zien die minder goed waren dan in de film. De korte 'featurette' ligt in de stijl van de jaren 60 en is wel interessant maar de 'Look behind' die erna vermeld staat op de inlay is gewoon de eerste vijf minuten bijna het zelfde als het extra daarvoor. En dat is toch wel de trend in deze dubbele Disc speciale editie. Wie zich door alle extra's worstelt zoals wij (zij het met tegenzin, met uitzondering van één extra waarover later meer) ziet regelmatig hetzelfde terugkomen. Men kon dus evengoed acht uur extra's voorzien hebben en alles in plaats van twee of drie keer vijf keer getoond hebben. Zoveel extra's, het ziet er aantrekkelijk uit maar het geeft een verkeerd beeld. Men had er veel beter aan gedaan om zich te beperken tot de meer dan twee uur durende documentaire. Want die is dan weer wel interessant. Men begint het verhaal met de twee pijlers van de Apes films - producent Arthur P. Jacobs en Pierre Boulle die het boek heeft geschreven waarop alles is gebaseerd. Daarna komen de vier sequels aan de beurt, wordt aandacht besteed aan de make up realisaties van John Chambers, het budget, enz... Roddy McDowall is de host van deze documentaire waarin ook plaats is voor interviews natuurlijk, zowel van cast als van crew. Hierin komt vooral Charlton Heston aan het woord.

We kunnen niet ontkennen dat de Apen-films zeker in die tijd toch wel hun belang hadden en ook nu blijven verderleven in de herinnering van veel dertigers en veertigers maar men ging bij het tweede schijfje dus wel behoorlijk uit de bocht door dat vol te proppen met zoals reeds eerder aangehaald dubbel materiaal. Wie om de zoveel maanden eens droomt van de vroegere avonturen op de apenplaneet kan de 2 Disc Set in huis halen, alle anderen denken beter twee keer na.