Peg (Dianne Wiest) is vertegenwoordigster voor de firma Avon, een bedrijf dat zich heeft gespecialiseerd in de cosmetica. De deur-aan-deur prospectie  heeft zo zijn kwaaie momenten en wanneer de vriendelijke verkoopster een alles behalve vruchtbare dag achter de rug heeft besluit ze het kasteel te gaan opzoeken dat zich op de top van een berg bevindt; de immense tuin is versierd met in figuren uitgesneden fauna en flora maar het slot zelf bevindt zich in een vervallen straat.

Op een zolderkamer tenslotte ontmoet ze Edward Scissorhands (Johnny Depp), getooid in een leren outfit, zijn handen vervangen door een stel vlijmscherpe scharen. De arme ziel heeft zijn naam niet gestolen en uit medelijden besluit Peg onze messenjongen mee te nemen naar huis. Al gauw verspreidt het nieuws zich als een lopend vuurtje door de buurt en het spreekt voor zich dat Edward dé attractie is op de eerstvolgende barbecue.

Ondertussen probeert ieder lid van het huisgezin (waaronder Alan Arkin als papa) een beetje te wennen aan de messerige gast met de Frankenstein-look. Niet zo eenvoudig allemaal wanneer Kim 's nachts thuiskomt en Edward ontdekt boven op haar waterbed. Maar al bij al gaat hij zich stilaan nuttig maken voor zijn omgeving; hij voorziet de dames uit de buurt van een nieuw kapsel en gaat met dezelfde scharen figuurtjes snijden uit de hagen van de buren. Daarna komen zelfs de honden aan de beurt die er de meest waanzinnige looks op nahouden. En zoals het een sprookje past wordt Kim tenslotte ook nog verliefd op Edward (hoe in godsnaam...). Haar vroegere geliefde bindt echter de strijd aan met Edward die gezocht wordt voor een inbraak en gevlucht is naar zijn slot, waar de strijd tussen de twee minnaars beslecht wordt...

Alles bij elkaar is Edward Scissorhands een film die je vreemd genoeg niet aan het lachen brengt om het belachelijke en precies daarom gedurfde scenario. Een meer dan geslaagd romantisch sprookje!