Rigby Reardon is privé-detective, draagt een vlekkeloos pak, heeft een perfecte haarscheiding, is kortom een heer. Al even ten top gedreven is zijn voorgevoel van gevaar, dat instinct of zesde zintuig waar zonder een privé een nul is. Zijn leermeester is Philippe Marlowe. En de erecode van de detective heeft als hoofdverbod het verliefd worden op één van de cliënten. Ogenblikkelijk wordt de code van Marlowe als minder dwingend ervaren, wanneer Juliet Forrest in zijn bureau verschijnt, niet zonder enige indruk na te laten om dan dadelijk weer te verdwijnen. Juliet wordt ervan overtuigd dat haar vader - een wetenschappelijke beroemdheid, filantroop en kaasfabrikant - vermoord werd. Reardon zet zich dadelijk aan het napluizen van elk spoor, om tenslotte twee stukken papier te vinden, de lijsten van Carlotta. De naamlijst van de vrienden en de vijanden? In de loop van het onderzoek lokaliseert Reardon een kaasfabriek op de geur af, krijgt ie een kogel in de schouder, haalt ie de achterbuurten van de hele stad overhoop, krijgt nog eens een kogel in dezelfde schouder, laat zich verdoven door slaapmiddelen die op slinkse manier in zijn glas gleden, valt uit zijn bed, wordt dan verliefd op zijn cliënte, speurt drie leuke blondjes op, laat zijn smoel bewerken door smeerlappen, koopt een hondje, vermomt zich als blonde vamp en verleidt de big boss van een vereniging, laat hem onopgemerkt zoals het hoort een slaapmiddel slikken, wordt gevangen genomen, ontsnapt, laat zich nog eens een kogel in de schouder schieten, dezelfde natuurlijk, omhelst zijn cliënte, breekt haar het hart, vlucht naar Zuid-Amerika, laat zich op slinkse manier verdoven (een slaapmiddel in zijn glas)... Brengt een complot van neo-Nazies aan het licht, omhelst Juliet en vertelt ons het einde van het verhaal.