Daredevil : the man without fear is een strip-album dat voor het eerst in een boekenwinkel werd geleverd in 1964, dezelfde periode als waarin The Hulk, Spiderman, X-men en konsoorten werden opgestart. NIeuw aan DD was dat hij blind was, een eigenschap die nog geen enkele andere stripfiguur of -held had meegekregen van zijn schepper. Daredevil is een creatie van Stan Lee, maar dat is niet de enige die gebeten is door de strip-microbe. Schrijver/regisseur Kevin Smith (Chasing Amy) bijvoorbeeld schreef in 1998 nog een nieuwe bundel Daredevil-verhalen voor Marvel Comics. En dat brengt ons bij Ben Affleck. Die is zelf een verwoed DD-fan en schreef voor zijn vriend Smith de inleiding voor Daredevil visionaires, een bundel van 8 DD-verhalen.

De meeste mensen die meegewerkt hebben aan deze film zijn fans van strips in het algemeen of specifiek van Daredevil, en regisseur Mark Steven Johnson (Simon Birch) is hierop geen uitzondering. Als 10-jarig knaapje was hij regelmatig te vinden in de buurt van de plaatselijke boekhandel in een klein stadje in Minnesota. Wat Johnson toen al aantrok in Daredevil was dat hij een gewone vent was die niet volmaakt was, zelfs een eigen handicap had en niet de spinneweb-capaciteiten van een Superman of de genezende kracht van een Wolverine had bijvoorbeeld. Het is ons niet onmiddellijk duidelijk wat Johnson dan vindt van de soort staaldraden die onze held afschiet en de vaardigheid om zich van gebouwen als een steen naar beneden te storten of zich van het ene appartementsblok naar het andere te bewegen door iets wat men moeilijk anders kan omschrijven als zweven of vliegen. Volgens ons eigenschappen die niet echt passen bij een real guy with real problems of just a guy zoals Johnson Daredevil omschrijft.

Ook nu weer vecht de man met het masker voor gerechtigheid. Matt Murdock wordt op jonge leeftijd het slachtoffer van een ongeluk waarbij een giftig, bijtend goedje ervoor zorgt dat hij figuurlijk volledig in het donker zit voor de rest van zijn dagen. Eén zintuig minder dus maar niet getreurd, de vier anderen werken op een onwaarschijnlijk super-niveau zodat de blinde Daredevil tot dezelfde dingen in staat is voor Fox als Spiderman voor Columbia Tristar destijds. Wanneer zijn vader het loodje legt en de moordenaar een roos op zijn lichaam achterlaat bij wijze van handtekening, besluit Daredevil om niet bij de pakken te blijven zitten en is wraak nemen het enige waar hij nog aan denkt.Overdag is hij advocaat, maar eenmaal het donker is zet onze Daredevil zijn alles overheersende wraakgevoelens om in daden. De onlangs nog vrijgesproken verkrachter van Hells Kitchen, de buurt van waar onze held afkomstig is, moet er als eerste aan geloven. Bullseye (Colin Farrell zorgt echt wel voor variatie in zijn laatste rollen) wordt één van zijn volgende tegenstrevers. Ook nu weer blijkt bij dit Daredevil dat een film maken gebaseerd op een strip zijn beperkingen en gevolgen heeft als concept. De meeste mensen die betrokken waren bij de realisatie van deze prent, kennen DD en zijn omgeving als hun broekzak en veronderstellen dat ook elke kijker de personages kent en die niet meer hoeven voorgesteld te worden. Verkeerde redenering natuurlijk. Het mag voor de doorsnee-Belg misschien zo zijn voor Suske en Wiske, tante Sidonia, Lambik en Jerom, Daredevil, Kingpin, Elektra (Nachios) en Bullseye zullen voor velen zo onbekend zijn als Michael Moore was voor de gewone (film)kijker tot op het moment dat hij bij zijn Oscar-speech de (spreek)woordelijke aanval inzette tegen President Bush...

De personages in Daredevil komen zomaar het verhaal binnengewandeld alsof ze door de scenarist lukraak in de eerste de beste scéne werden gedropt. Allemaal heel slordig en film-kritisch bekeken niet iets om een voorbeeld aan te nemen.. Jennifer Garner bv. komt de tearoom binnen waar Affleck en zijn advocaat/partner Franklin 'Foggy' Nelson wat aan het drinken zijn. Dank zij de fantastische zintuigen van Daredevil weet hij dat het een schoon madam is en hij probeert avances te maken. Nog geen vijf minuten later zijn de twee een robbertje aan het vliegvechten (staat niet in het groene boekje, maar een gepaste term voor deze film) alhoewel de reden/aanleiding hiervoor nogal dunnetjes is. Je snapt allicht wat we bedoelen.

Over de gevechtsscénes in Daredevil kan ook wel één en ander gezegd worden. Die worden gedurende de ganse film nogal chaotisch in beeld gebracht. Het stroboscoop-effect die men er in steekt werkt op de zenuwen en zorgt ervoor dat je nauwelijks iets kunt volgen van het gevecht zelf en dat eventuele choreografische minpuntjes worden verdoezeld. Een aantal van deze actie-scénes doen denken aan wat eerder al te zien was in Crouching tiger, hidden dragon. Cheung Yan Yuen is verantwoordelijk voor deze stukjes, het was zijn broer Wo-Ping Yuen die in Crouching tiger... voordeed hoe het volgens hem moest. Daredevil is volgens ons op verschillende vlakken een voorbeeld van hoe het niét moet.