Bad Day At Black Rock mengt een aan de tweede wereldoorlog gekoppelde moraal, verpakt in een noir met westernelementen. Of in een western met noirelementen, het is maar hoe je het bekijkt.

De verfilming van Howard Breslins in 1947 in The American Magazine verschenen kortverhaal Bad Day At Honda kwam er niet zonder slag of stoot. De grote baas van MGM-moederbedrijf Loewe vond de subversieve insteek maar niets, waarop MGM-honcho Dore Schary aan het knokken sloeg om de film toch gerealiseerd te krijgen. Hij zette zijn zinnen op Spencer Tracy voor de hoofdrol, maar door zijn toenmalige drankverslaving was het niet zeker dat Tracy happig zou zijn op de rol. Waarop Schary besloot om van het centrale karakter een eenarmige man te maken ‘omdat er geen enkele acteur is die weigert om een gehandicapte te vertolken’. Toch bleef Tracy tot vlak voor de opnames weigerachtig. Een wandelganglegende fluistert dat een MGM-executive aan Tracy liet weten dat Alan Ladd het script ook goed vond en dat hij de rol zou overnemen. Waarop een in zijn gat gebeten Tracy alsnog plaatsnam op de set voor wat zijn laatste rol voor MGM zou worden.

Die set bevond zich vlakbij Lone Pines in het oostelijk deel van de Sierra Nevada, een locatie waar tal van andere westerns werden opgenomen. Het stadje Black Rock werd er speciaal voor deze film gebouwd. Het project was oorspronkelijk aangeboden aan Richard Brooks, die zelfs meewerkte aan de adaptatie van het script. Maar hij verliet het project naar eigen zeggen omdat hij het een piece of shit vond. Don Siegel vond het script wél top, en lobbyde zelf om de film te mogen regisseren. Richard Fleischer stond op de MGM-shortlist, maar die kon zich niet vrijmaken van de postproductie van 20,000 Leagues Under The Sea. Ook Vincente Minelli en George Sidney werden gepolst voor de regie. Uiteindelijk nam John Sturges de regie over, en hij liet later optekenen dat Bad Day At Black Rock de favoriete film uit zijn eigen oeuvre is.

Tracy vertolkt een (eenarmige) man in het zwart die met de trein arriveert in het slaperige woestijngehucht Black Rock. Op slag is iedereen wakker, al is het maar omdat het de eerste keer in vier jaar tijd is dat er een trein stopt in het stadje. Tracy is een man met een missie: hij is op zoek naar een Japanse boer die in Black Rock woont. Opgesloten in een interneringskamp, krijgt hij te horen, maar Macreedy weet dat er meer en erger aan de hand is. Wat volgt is een suspensevolle rondedans rond racisme en burgerschap, gelardeerd met interessante bijrollen van onder meer Walter Brennan en het duo Ernest Borgnine – Lee Marvin in vroege bad guy rollen.

Tracy won voor zijn vertolking trouwens de prijs voor beste acteur op het festival van Cannes. Borgnine zorgde er dan weer voor dat Tracy naast de Oscar greep voor beste vertolking: Borgnine zou dat beeldje immers krijgen voor zijn hoofdrol in Marty.