Charles Walters was in de jaren ’30 actief in het toneel, aanvankelijk als danser, daarna als acteur en choreograaf op Broadway.

In 1942 kreeg hij een contract aangeboden door producent Arthur Freed. Die kon wel wat hulp gebruiken bij het opstarten van de specifieke musical-afdeling bij MGM. De studio werd de werkgever van Walters voor de volgende 20 jaar (!) wat bijna overeenkomt met zijn volledige carrière. Hij leverde een bijdrage aan heel wat van de populairste en bekendste musicals van Metro-Goldwyn-Mayer. Aanvankelijk als choreograaf voor Du Barry Was a Lady, Meet Me in St. Louis, Ziegfeld Follies, enz…

Van 1943 tot 1946 was hij dansregisseur voor een tiental films waarna hij in 1947 met Good News zijn kans kreeg al regisseur en aansloot bij gekende musical-regisseurs van MGM als Vincente Minnelli en Stanley Donen. De volgende twee films die volgden waren Easter Parade met Fred Astaire en Judy Garland en The Barkleys of Broadway waarin Fred Astaire voor de eerste keer in tien jaar weer te zien was aan de zijde van Ginger Rogers.

Het was algemeen geweten dat Walters goed overweg kon met actrices. Toen hij Judy Garland voor de camera had voor Summer Stock op het moment dat haar carrière bij MGM er op zat, Joan Crawford bij haar musical-comeback in Torch Song en Grace Kelly in High Society.

De regisseur werkte nog steeds bij de studio toen die hun laatste twee musicals uitbrachten in de jaren ’60 : Jumbo en The Unsinkable Molly Brown.

Begin de jaren ’70 keerde hij terug als regisseur van twee televisiespecials met Lucille Ball na een lange periode van afwezigheid.