Al vanaf de eerste seconde gaat “The Lego Batman Movie” in metaoverdrive door het hoofdpersonage in “Deadpool”-stijl de begingeneriek te laten becommentariëren. Zelfreferentiële humor die de ganse film tekent: plotbedenker Seth-Grahame King en zijn team scenaristen vingerwijzen gaandeweg naar het complete filmische “Batman”-universum, en dat zorgt voor heel wat gegniffel bij wie houdt van dat soort herkenningsgrappen. Of hoe de nerd vlotjes op zijn wenken wordt bediend in overvloedig aanwezig zijnd detailfetisjisme.

Minder subtiel is het centrale verhaal: Batmans vigilante aanwezigheid wordt in vraag gesteld door kersvers politiecommissaris Barbara Gordon, dat net op het moment waarop The Joker en alle andere schurken uit het Batmanuniversum een nieuwe aanval lanceren op Gotham. Een opstapje zo blijkt naar The Jokers echte plan: zich laten opsluiten in The Phantom Zone, een door Superman bewaakte gevangenis waar elke echte superschurk zit opgesloten.

Of toch minstens die uit het Warner Bros-cannon: Sauron, Voldemort, de heks en de vliegende apen uit “The Wizard Of Oz”, agent Smith uit “The Matrix”, Gremlins, de Kraken uit “Clash Of The Titans” … aangevuld met een niet bij naam vernoemde en dus rechtenvrije grote gorilla, haai en dinosarus. The Joker slaagt er vervolgens in om de WB-slechteriken te bevrijden om Gotham zo definitief tot een hoopje as te kunnen herleiden. Buiten Batman gerekend natuurlijk, die met zijn nieuwe familie – Barbara, butler Alfred en kersverse adoptiezoon Robin – voor het nodige weerwerk zorgt.

Een standaard superheldenplot dus, al ligt die ergens wel voor de hand. Met Batman die Betamangewis twee uur naar “Jerry Maguire” zou kijken, vul je immers geen zalen. Al is de plot niet de echte reden dat “The Lego Batman Movie” het niet haalt van “The Lego Movie”. Eigenlijk wordt er ditmaal te weinig met de Legogimmick gedaan: het blokkenaspect was in de eerste film een wezenlijk aspect van de plot, ditmaal wordt daar – tenzij heel miniem in de finale – niets mee gedaan, en zou je dus evengoed naar een vingerpoppenfilm kunnen zitten kijken. Maar met “The Handpuppet Batman Movie” vul je waarschijnlijk ook geen zalen.

Zoals de meeste sequels en spin-offs leidt “The Lego Batman Movie” een beetje onder metaalmoeheid en het ADHD-halte mocht hier en daar zeker ook wat naar beneden. Los daarvan: het gros van de popcultuurverwijzingen is je “fistful of euros” zeker waard. Zoveel films zijn er nu eenmaal ook niet waarin je Ralph Fiennes Gremlins hoort omschrijven als “animatronic fiends”.