Het moet alweer van The Village geleden zijn dat er nog een distributeur was die een speciaal verzoek lanceerde ten opzichte van journalisten bij het uitbrengen van een nieuwe film. Om het publiek ten volle te laten genieten van de manier waarop het verhaal zich ontplooit wordt ons gevraagd niet te veel te onthullen rond de misleidingen die een (belangrijk) deel uitmaken van The Prestige. En we zouden goed gek zijn om geen gevolg te geven aan dit beleefd verzoek van Warner Bros.
Plot is geen ijdel woord voor Christopher Nolan (Insomnia) natuurlijk. Wie zijn tweede langspeelfilm Memento zag, herinnert zich ongetwijfeld nog dat Nolan de dingen graag op zijn kop zet. Hij verwacht van het publiek duidelijk (veel) meer dan louter (in)slikken na wat kauwen op wat geserveerd werd. Geen Hollywood dagschotel dus met andere woorden maar een lekker etentje à la carte zoals dat heet, met alles erop en eraan, inbegrepen een lekker dessertje op het einde.

Een goede goocheltruuk bestaat altijd uit drie delen weet Cutter (Michael Caine) ons te vertellen aan het begin van de film. En Cutter kan het weten want hij is de 'ingeneur', de man achter de schermen die zorgt voor het ontwerp en tot stand komen van de truken. Eerst stelt men iets voor, het gegeven waarrond de ganse 'act' eigenlijk gebouwd wordt (The Pledge). Daarna volgt de truc zelf, iets wat als normaal of gewoon wordt aanzien, wordt iets speciaals, iets onverklaarbaars. Men laat iets verdwijnen bijvoorbeeld (The Turn). Maar het belangrijkste element van het drieluik is wat hierop volgt, iets wat men omschrijft als The Prestige. Door het verdwenen object te voorschijn te toveren bijvoorbeeld het publiek met verstomming slaan. Dat zijn de drie bestanddelen waaruit een goede goocheltruc bestaat.

Robert Angier (Hugh Jackman) en Alfred Borden Christian Bale) zijn twee ambitieuze magiërs die als voorlopig hoogtepunt van hun carrière samen zorgen voor een truc die dagelijks bij heel wat mensen de mond doet openvallen. Een knappe jongedame (Piper Perabo) wordt gekneveld omhoog gehesen en verdwijnt hierna met een plons in een soort glazen liftconstructie die met een harde klap dichtvalt, meteen afgesloten met een stevig slot. Het gordijn valt en de spanning onder de toeschouwers stijgt. Maar het komt goed natuurlijk en de dame huppelt even later met een brede lach op de (o zo lekkere Piper Perabo) mond op de bühne, gezond en wel, gespaard gebleven van een gruwelijke verdrinkingsdood. Tot die ene keer. De man achter de coulissen die een oogje in het zeil houdt heeft niet alleen de chronometer in de hand maar ook een joekel van een bijl, voor het geval iets verkeerd loopt. En die keer gaat het heel erg fout. Het kaliber van de bijl mag dan indrukwekkend zijn, de dikte van het glas is het ook en de tijd bijzonder beperkt waardoor de afloop fataal is voor het meisje.
Vanaf nu maakt de samenwerking tussen de twee plaats voor een enorme rivaliteit. Elk van hen wil de ander overtreffen met een nog spectaculairder truc, een nog indrukwekkender vertoning. Het belangrijkste is dus elkaar de loef afsteken maar ook elkaar stokken in de wielen steken kan helpen in de bittere, onderlinge strijd. In het zoeken naar de ultieme tovertruc is het in de mist zien gaan van zijn tegenstrever natuurlijk zalig wanneer een volle zaal er getuige van is hoe de man met de hoge hoed spreekwoordelijk op zijn bek gaat. Maar het maakt de strijd er enkele maar bitser en grimmiger op. De grenzen worden in die mate verlegd dat de inzet nog groter wordt.

The Prestige is gebaseerd op de roman van Christopher Priest. Christopher deed ook nu weer een beroep op zijn broer Jonathan Nolan om tot een goed verhaal/scenario te komen (Jonathans kortverhaal diende destijds als basis voor de filmversie van Memento). Het bleek allesbehalve een makkelijke opdracht want er ging maar liefst 18 maand (!) over om tot iets te komen dat geschikt was voor het verfilmen.
The Prestige mag dan wel fictie lijken, het personage van Nikola Tesla is gebaseerd op iemand die leefde van 1856 tot 1943. De Servische uitvinder, ingenieur en wetenschapper emigreerde naar Amerika en had bij zijn dood meer dan 700 patenten op zijn naam staan. Computers en microgolfovens? Tesla zag ze in gedachten toen al voor zich, nog voor iemand anders er ook maar in de verste verte aan dacht. Niet voor niets was Thomas Edison een soort concurrent van hem nadat de twee uit elkaar waren gegaan na een meningsverschil omtrent een betaling. Die sloot meteen de samenwerking tussen de twee af en zorgde voor een sterke rivaliteit.

Bij het begin van The Prestige lijkt het er heel sterk op dat het konijn veel, véél te vroeg om goed te zijn, uit de hoge hoed wordt getoverd. Het heeft er dus alle schijn van dat het hierna op een drafje richting finale gaat die wel verkeerd lijkt gemonteerd te zijn, aan het begin in plaats van op het eind. Maar geen nood, Christopher Nolan (Batman Begins) heeft genoeg scenario hocus-pocus in petto om te slagen in zijn opzet.
Scarlett Johansson blijft niet alleen kwantitatief maar ook kwalitatief sterk bezig en Michael Caine is zo'n oude rot in het vak dat er maar weinig films zijn waar hij geen meerwaarde betekent voor het eindresultaat.
The Prestige onthult vanzelfsprekend geen geheimen van Copperfield of andere magie-grootheden maar is een eerste geslaagde goochelfilm, later volgt nog The Illusionist met Edward Norton.